Çok eski çağlarda, eyer ve üzengilerin bilinmediği anlaşılıyor. Binicinin rahatlığını sağlamak için hayvanın sırtına bir kürk ya da bir şilte koymayı akıl etmezden önce, insanoğlunun en «asil fethi» çıplak ata binmekti.
Hayali geniş Yunanlılar, Tesalya’da, «kentauros» adını verdikleri, yarı insan yarı at şeklinde efsanevî yaratıkların bulunduğuna inanırlardı. Gerçekte, Kuzey Yunanistan bozkırlarında, İskit göçebeleri dolaşmışlardı. Son derece iyi biniciler olan bu insanlar, atlarıyla âdeta tek vücut olurlardı. Onların ustalığının sırrı, bronz ya da demir gem ve eyer kullanmalarında olsa gerektir.
İskitler de bu buluşu kuşkusuz Orta Asya’dan gelen binicilerden almışlardı. Çinlilerin M.ö. III yüzyıldan itibaren üzengi kullandıkları sanılıyor. Han sülâlesinin mezarlarındaki tasvirlerde, üzengileri eyere bağlı atlılar görüyoruz. Hunların atlarını donatan takımlardan da, eyer ve üzenginin kaynağının uzak Asya olduğu anlaşılıyor. Hunlar, Milâttan 500 yıl sonra Avrupa’ya dalga dalga yayıldıkları zaman, onları at üstünde yiyip içer ve uyurken gören halk, dehşet içinde kalmıştı.
Dört yüzyıl sonra, eyer ve üzengi, şövalyelere zırhlarla donanmak ve silâh olarak uzun bir mızraktan yararlanmak olanağını verdi. Üzengilerden aldıkları destekle, onların da gücü bir kat daha artmıştı. Derebeylik egemenliği, bir ölçüde, süvarinin piyadeye üstünlüğünü sağlayan bu yeni donanımdan kaynaklanır.
Eyer, binek hayvanlarının sırtına kolan ile tutturulan, binek hayvanına binebilmek ve üzerinde oturabilmek ya da yük taşıyabilmek için kullanılan bir yapıdır. Eyer, eyer kaşı ve eyer kaltağı adında iki ana parçadan oluşmaktadır. Eyeri destekleyen bazı parçalarla pekiştirilen eyer takımı hem binek hayvanının rahatı ve sağlığı hem de binicinin rahatı ve sağlığı açısından gerekli pek çok parçadan oluşmaktadır. Bir eyer takımı; eyer, eyer altı kapitone, üzengi demiri, üzengi kayışı, burunsalıklı başlık, kantarma ağız demiri ve kolandan oluşmaktadır. Eyer hayvanın sırtına yerleştirilmeden önce keçe ya da pamuktan üretilmiş belleme en alta konulur. Üzerine eyer yerleştirilerek kolan ile hayvanın gövdesine sabitlenir.