Banço (banjo), uzun saplı telli bir çalgıdır. Tekrar belirtmek gerekirse Banço, uzunca saplı, tellerine mızrapla vurularak çalınan bir müzik aletidir. Metal bir Kasnağa gerili ince deriden yani parşömen den yapılan göğüs denen tefe benzer bir gövdesi vardır.
Gövde’deki vidalar sıkılıp gevşetilerek göğüsün gerginliği ayarlanabilir. Gövde uzunca bir sapa bağlıdır. Sapın ucundan gövdenin ucuna gerilerek bağlanan teller parşömenin üzerindeki eşik adı verilen küçük bir tahta parçasından geçer. Bir bançoda sayıları 4 ile 9 arasında değişen Kiriş ya da tel bulunabilir Ama genellikle dört ya da beş tellidir.
Banço sağ elin parmaklarıyla veya pena adı verilen mızraba benzer bir kemik ya da metal parçasıyla tellere vurularak çalınır. Sol el üzerindeki ses perdelerinin gezdirilerek farklı notalar elde edilir.
Banjo, Afrika kökenli telli bir çalgı türüdür. Banjo isminin Afrika’daki banjurdan geldiği iddia edilmektedir. Afrika’dan Amerika’ya köle olarak giden işçiler arasında yaygınlaşan bu çalgı, sonraları Avrupa müziğini de etkiledi. Amerikan halk müziğinde yaygın olarak kullanılır.
Gitarla aynı biçimde akort edilen banço ondan daha tiz bir ses çıkarır. Bunun nedeni tellerin
tahta yerine parşömen üzerinde titreşmesidir. Bançoya benzeyen öteki çalgılar mandolin ve ukuleledir. Türk müziğindeki cümbüşle büyük bir benzerliği vardır.