H harfi ile bitki adı yani baş harfi H ile başlayan bitki adı hangileridir? İşte H harfi ile başlayan bitki ismi ve o bitki hakkında bilgi.
Canlılar aleminin ikinci büyük bölümü olan bitkiler, yeryüzündeki ağaçlar, otlar, sebzeler ve denizlerdeki yosunların meydana getirdiği topluluktur. Bunlar, bittiği yere kökleriyle bağlanır, insan ve hayvanlar da olduğu gibi büyüyüp gelişir ve sonra ölür. Diğer bir ifade ile bitki; bulunduğu toprağa kökleriyle tutunan, gelişip döl veren, yaşama süresi dolduktan sonra kuruyarak varlığı sona eren yosun, ot, ağaç gibi canlı varlıkların ortak adıdır.
H harfiyle başlayan bitkiler
– Hanımeli
– Haşhaş
– Hatmi
– Hodan
– Hüsnüyusuf
– Hint yağı bitkisi
– Huş Ağacı
– Hardal
– Hasır otu
– Havacıva
– Helvacı kabağı
– Hercai menekşe
– Hiyarşembe
– Hindiba
– Horasani
– Havuç
– Hindistan Cevizi
– Havlıcan
– Hayıt Meyvesi
– Hurma
– Hıyar
– Hünnap
Hanımeli
Hanımeli, Caprifoliaceae familyasına ait, çalı ve/veya sarmaşık grubundan bir bitkidir. Hanımeligillerin örneği olan, ilkbaharda güzel kokulu çiçekler açan bir süs bitkisidir. Çiçekleri, kabuğu ve yaprakları kullanılır. Yaklaşık 180 türü vardır, bunun 100 kadarı Çin’dedir. Avrupa ve Kuzey Amerika’da 20şer türü vardır. En çok bilinen türleri Lonicera periclymenum, Lonicera japonica ve Lonicera sempervirens dir.
Haşhaş
Haşhaş, gelincikgiller familyasından Papaver cinsinden bir bitki türü. Haşhaş, yazların sıcak geçtiği orta derecede yağış alan yerleri sever. Anavatanının Doğu Akdeniz olduğu düşünülmektedir. Hindistan ve Anadolu’da çok eskiden beri tarımı yapılmaktadır. Baş kısmından afyon, tohumlarında da haşhaş yağı çıkarılır. Afyon, haşhaş meyvelerinin özel bıçakla çizilmesi sonucu akan, süte benzer sıvının güneşte katılaşmış ve esmerleşmiş şeklidir. İçeriğinde morfin, kodein, tebain, papaverin, narkotin gibi maddeler vardır. Uyuşturucudur, zehirlidir. Ev ilaçlarında kullanılmaması gerekir.
Hatmi
Hatmi, ebegümecigiller familyasından, 60 yakın türü bulunan Alcea cinsinden bitki türlerinin ortak adıdır. Çiçekleri beyazımsı mor veya pembedir. Hekimlikte kökü ve yaprakları kullanıllır. İçeriğinde fazla miktarda müsilaj vardır. Çiçekleri Temmuz ve Ağustos aylarında, kökleri ise Sonbahar aylarında toplanıp, kurutulur.
Hodan
Hodan, hodangiller familyasından mavi beyaz çiçekli, bir yıllık bitki türüdür. Anavatanı Suriye’dir. Güney Amerika, Kuzey Afrika ve Anadolu’da yayılış yapmasına karşın Akdeniz rejyonundada doğallaşmıştır. Beş dar yaprak üzerinde, beş üçgen sivri yaprakları ile mükemmel bir görünümü vardır.
Hüsnüyusuf
Karanfilgiller familyasından iki yıllık bir çeşit süs bitkisidir.
Hint yağı bitkisi
Hint yağı bitkisi, anavatanı Hindistan olan, sütleğengiller familyasından bir bitki türü. Akdeniz iklimin görüldüğü yerlerde doğal olarak yetişir veya kültürü yapılır. Tohumlarında bulunan risin maddesi zehirlidir. Tohumlarından elde edilen yağ, renksiz-soluk satı renkli, hafif kokulu bir yağdır.
Huş Ağacı
Huş, huşgiller familyasının Betula cinsinden ağaç veya ağaççıklara verilen ad. Kabuğu Kuzey Avrasya ve Kuzey Amerika halklarınca kap kacak ya da kano yapımında kullanılır.
Hardal
Hardal, turpgiller familyasından tohumları baharat olarak kullanılan sarı çiçekli otsu bir bitkidir. On kadar farklı türü olmasına karşın üç ana türü genelde baharat olarak bilinir ve kullanılır. Bunlar: Beyaz, siyah ve kırmızı hardaldır. Kırmızı hardal Hint hardalı olarak da adlandırılır.
Hasır otu
Hasır otu, çok yıllık, otsu bitki cinsidir. Typhaceae familyasının iki cinsinden biridir. Durgun su ve bataklıklarda yetişir. Dişi ve erkek çiçekleri aynı eksende ayrı başaklar durumunda toplanmıştır. Halk arasında kullanılan başka isimleri de vardır: su kamışı, koğa, semerci sazı, semer otu, kılıçverdi.
Havacıva
Havacıva, köklerinden kırmızı renkli boya maddesi elde edilen bir hodangiller familyası türü. 10–30 cm uzunluğunda mavi çiçekli çok yıllık otsu bir bitkidir. Anavatanının Akdeniz bölgesi olduğu sanılmaktadır.
Helvacı kabağı
Helvacı kabağı, kabakgiller familyasından bir kabak türü. Meyvesi küremsidir ya da basık küremsidir. Üzeri dilimli, pürtüklü veya düz, kirli sarı ya da kırmızımtırak renklidir. Etli kısmı sarı-turuncu renkte olup, genellikle tatlı yapılarak yenir.
Hercai menekşe
Hercai menekşe, menekşegiller familyasına bağlı Sarı, mor, mavi çiçekleri olan bir çeşit menekşedir. Diğer menekşe türleri ile birleştirilerek birçok melez kültivarın türetilmesinde yaygın bir şekilde kullanılır.
Hiyarşembe
Hiyarşembe, Baklagillerden leguminoseae denilen büyük ağaçların meyvesidir. Doğu Hind, Antil ve Brezilya’da yetişir. Meyvesi siyahtır ve silindiriktir. Terkibinde şeker, pektin, zamk, tanen ve esans vardır.
Hindiba
Hindiba, papatyagiller familyasından, sebze olarak yararlanılan bir yıllık bitki türü. Mısır ve Endonezya kökenli olduğu sanılan bitkinin, 16. yüzyıldan bu yana Avrupa’da tarımı yapılmaktadır. Yüksekliği 50–100 cm arasında değişir; parçalı yaprakları ve açık mavi renkli çiçekleri vardir.
Horasani
Bileşikgiller familyasından “Compositae”nin açılmamış çiçekleridir. Halep, Türkistan, Buhara ve Volga nehri etrafında yetişir. Hekimlikte sarımtırak esmer renkli ve küçük tohuma benzer çiçek başları ile diğer kısımları kullanılır. Kokusu anasona benzer. Tadı acı, yakıcı ve fenadır. Etkili maddesi Santonin’dir.
Havuç
Havuç, maydanozgiller familyasından, koni biçimindeki etli kökü için sebze olarak yetiştirilen iki yıllık otsu bir kültür bitkisi.
Türkçe’de yörelere göre gelinparmağı, pürçüklü, balkamış, deper otu, yerebatan, yer otu, yerekaçan, kızıl ot gibi değişik isimlerle kullanılır.
Akdeniz ülkelerinde, Afrika’da, Avustralya’da, Yeni Zelanda’da ve Amerika’da çok yaygın olan bir sebzedir. 60 kadar türü bilinmektedir [kaynak belirtilmeli]. Havuç, A vitamini bakımından çok zengindir. Aynı zamanda diğer vitamin ve besin maddelerine de sahiptir. Havuca rengini karoten verir. En yaygın olan türleri Daucus sativus, Daucus carota’dır.
Hindistan Cevizi
Hindistan cevizi (Cocos nucifera), palmiyegiller (Arecaceae) familyasından tropik bölgelerde yetişen meyvesi yenen bir palmiye türü.
Tropikal bölgelerde yetişir. Meyvesi yenir. Hindistan cevizi lifi elde edilir. Ayrıca beyaz tanecikler halinde kek ve pastayı süslemek ve tat katmak amacıyla da kullanılmaktadır.
Boyu 20 metreyi aşan Hindistan cevizinin özsuyu mayalanarak bir tür ‘palmiye şarabı’ üretilir. Meyvesinden elde edilen bir sıvı da tıpta kullanılmaktadır. Hindistan cevizi 7-13 yaşları arası meyve vermeye başlar. 60 yıl kadar ürün verir. 90-100 yıl kadar yaşar. Genellikle toz hâlinde satılır, sert kabuğunun altında hindistan cevizi suyu denen yoğun sıvı bulunur.
Hindistan cevizi çok besleyici, güçlendirici ve şişmanlatıcı bir besindir. Yüksek oranda fakat kolayca sindirilebilen yağ içerir. Vücut bu yağdan diğer yağlara nazaran daha kolay yararlanır. Bu yağ hem fiziksel hem de kimyasal özelliği bakımından tereyağına çok benzer. Hindistan cevizi bütün amino asitleri içeren yüksek kalitede protein içeriğine sahiptir. Potasyum, sodyum, magnezyum, ve kükürt açısından da zengin bir besindir.
Kurutulmuş hindistan cevizinin enerji değerleri oldukça yüksektir. Olgunlaşmış kuru bir hindistan cevizi midedeki fazla asit problemlerinin tedavisinde de etkilidir ve hastada rahatlama sağlar. Hindistan cevizinin özü sindirim sistemi rahatsızlıklarının tedavisinde oldukça etkilidir. Hazımsızlık, kolit, mide ülseri, ishal, kusma, gaz, dizanteri gibi rahatsızlıklara karşı da oldukça değerli bir besindir. Kusmayı yatıştırmak için diğer metotlar başarısız kaldığında hindistan cevizi kullanılabilir.
Havlıcan
Havlıcan, zencefilgiller familyasından köksapları baharat olarak kullanılan çok yıllık bitki türü. Anavatanı Hindistan, Güneydoğu Asya ve Laos’tur.
3 m boyunda olan havlıcan beyaz ya da pembe çiçeklere ve mızraksı yapraklara sahiptir. Tıp ve mutfak alanında geniş bir kullanım alanı olan köksaplı bir bitkidir. Kökleri ve topraklatı gövdesi kurutularak baharat olarak kullanılır.
Bugün en çok Güneydoğu Asya ülkelerinde yetiştirilmekle birlikte, bu coğrafyanın mutfak kültüründe ve geçmişte Ortaçağ Avrupa mutfağında sıkça kullanılmıştır. En çok Güneydoğu Asya ve Endonezya mutfaklarında kullanılır. Görünüşte zencefili andıran bitkinin tadı ise zencefile pek benzemez. Tadı acımsıdır.
Hayıt
Hayıt meyvesi – Hayıt Ağacı, el şeklinde yapraklara sahip,yaz aylarında morumsu çiçekler açan, çalı görünümünde 1 ila 3 metre yüksekliğinde bir ağaç çeşitidir.. Yarım cm lik küre şeklinde, acımsı meyveleri vardır. Rengi iyice koyulaşan meyveler, ekim-kasım döneminde toplanır ve gölgede kurutulur. Yüz yıllardır pek çok kadının ortak sıkıntısı olan, adet öncesi sendromlar , adet zorlukları ve menopoz döneminde son derece rahatlatıcıdır.
Hurma
Hurma, palmiyegiller familyasından dekoratif yapraklı bir palmiye türüdür. Palmiyeler gibi tropikal,ılıman ve çöl ikliminin görüldüğü yerlerde yetişir. Kazık ve saçak kök yapısına sahiptir. Ağacın pürüzlü gövdesi gri ağırlıklı kahverengi gibidir. Kardeşlenme eğilimi vardır. Gövdesinden ve altından yavrular verebilir.
Sıcağı, güneşi sever, soğuktan hoşlanmaz.Türkiye’de Akdeniz ikliminin olduğu yerlerde yetişir. Kuvvetli ve dengeli bir gübrelemeye gereksinim duyar. Azot, fosfor, potasyum, demir gibi besin maddelerine ek olarak bol miktarda magnezyum, çinko, mangenez ve az miktarda da bakır ve bor gereksinimi vardır. Yurtdışından kontrolsüz, hastalıklı hurma ithalatı kırmızı palmiye böceği gibi çok tehlikeli hurma ağacı zararlılarının yayılmasına yol açmıştır. Farkedilmesi oldukça zor olan ve sürekli gözetim gerektiren bu böcek hurma ağaçları için genellikle ölümcüldür. Kontrolsüz ve hastalıklı hurma ağaçlarının ithal edilmesi sonucu sadece hurmalar (phoneix dactyliferia) değil, Türkiye’deki çoğu palmiye türü bu böcek tarafından tehdit edilmekte ve bu böcek sonucu ölmektedir.
Hıyar
Hıyar, kabakgiller familyasından bir bitki türü ve meyvesine verilen ad. Anayurdunun Kuzey Hindistan olduğu sanılan bitkinin tarımı çok eski dönemlerden beri yaygın olarak yapılmaktadır.
Besin değeri düşük bir sebze olan hıyarın en çok salata (ki bazıları adına salatalık der) ve turşusu yapılır. Tohumlarından kurt düşürücü olarak da yararlanılır; bazik özellikteki özsuyu çeşitli kozmetik ürünlerinin bileşimine girer.
Hünnap
Hünnap, cehrigiller ailesinden bahar aylarında hoş kokulu sarı renkli çiçekler açan dikenli bir ağaç türü.
Sert çekirdekli, iri zeytin biçiminde ve büyüklüğündedir. İlk başlarda yeşil iken olgunlaştıkça kırmızıya ve siyah-mor renge döner. En dış çeperi derimsi ve ince, pulpası (yumuşak kısım) kopartıldığında elmadaki gibi sert ve beyaza yakındır. Ancak birkaç saat içinde sarılaşır ve yumuşar. Birkaç gün içinde kabuğu da buruşur. Pulpa, tatlı lezzetlidir. Bahçelerde yetiştirildiği gibi yabanî olarak da bulunur.
Kuzey Afrika ve Suriye’den Hindistan’a ve Çin’e yayıldığı düşünülmektedir. Ağaç birçok iklime uyum sağlamakla birlikte, iyi meyve vermesi için sıcak yazlara ihtiyaç duymaktadır. Marmara, Batı ve Güney Anadolu’da bulunmaktadır. Karadeniz’de Çoruh Vadisi havzasında, Manisa’nın Demirci ilçesinde ve yaygın olarak Denizli’nin Çivril ilçesine bağlı Gümüşsu kasabasında bulunmaktadır ve değişik türleri görülmektedir.
Meyvelerinde şeker, tanin ve müsilajlı (eksopolisakkarid) maddeler bulunmaktadır. Güneşte kurutulan olgun meyveler çerez olarak çay ile tüketilebilir. Geleneksel tıpta da kullanılmaktadır.