Allah kimdir, Allah kelimesinin anlamı nedir ve Allah nasıl bir varlıktır? İşte Esmaül Hüsna’dan Allah isminin anlamı, özellikleri, faziletleri ve sırları hakkında bilgi.
ﷲ Allah; tüm isim ve sıfatları kendinde toplayan yüce Allah’ın zatının, başka hiçbir varlığa verilemeyen ismidir. Yani O’nun zat ve özel ismidir. Buna “lafza-ı celal” ya da “lafzatüllah” da denir. Diğer isimler fiilleri, sıfatları ve tecellileri ile ilgilidir. Allah, gördüğümüz görmediğimiz, bildiğimiz bilmediğimiz bütün âlemlerin sâhibi ve mâliki, kâinatın yegâne yaratıcısı, her türlü övgüye ve ibâdete lâyık olan yüceler yücesi Rabbimizin doksan dokuz isminin bütün hususiyetlerini kendinde toplayan en kapsamlı özel adıdır.
Cenab-ı Hak buyuruyor:
‘En güzel isimler Allah’ındır. O’na o güzel isimleriyle dua edin.’ (Araf,180)
Kur’an’daki Esma’ül Hüsna’dan ilk inen isimdir. Çünkü ilk inen ayet besmeledir. Allah’ın doksan dokuz isminin en büyüğüdür.
Allah Teâlâ; varlığı zorunlu olandır, bütün övgülere lâyık olandır; birdir, tektir, eşsizdir, doğmamıştır, doğurmamıştır. Varlığının başlangıcı ve sonu yoktur. Hiç bir şeye muhtaç değildir. Hiç bir şeye benzemez; hiç bir şey de O’na benzemez. Her türlü kemâl sıfatlarla muttasıftır, her türlü eksikliklerden yücedir.
Hz. Ebu Hüreyre (r.a) anlatıyor:
Resulullah (sav) buyurdular ki: ‘Allah’ın doksan dokuz ismi vardır. Kim ezberlerse cennete girer. Allah tektir, teki sever.’
Esmâ’ül Hüsna’nın bütün anlamını içinde toplar. Yüce Yaratıcı’nın diğer bütün isimlerini kapsar. Bu yüzden el-Esmau’l-hüsna olarak bilinen bütün isim ve sıfatlar bu ada yandırılır. Bu nedenle ‘Rahman, Rahim, Aziz, Gaffar, Kahir Allah’ın adlarındandır deriz. ‘Ama Allah, Rahman’ın adlarındandır’ demeyiz.
Allahın 99 İsmi ve Anlamları Detaylı Bilgi İçin Tıklayın!
Arapçadaki “ilâh” ve “ma’bûd”; farsçadaki “hudâ” ve “yezdan”; Türkçedeki “tanrı” ve “çalab”; ingilizcedeki “god”; fransızcadaki “dieu” vb. çeşitli dillerde tanrıyı ifâde için kullanılan kelimeler hiçbir şekilde “Allah”isminin yerini tutamaz. Allah ism-i celâlinin pek çok özelliğinden birisi şudur: Beş harften oluşan “Allah ( اَلَّلُ )” isminin başındaki elif atılsa “lillâh ( لَِِّ)” kalır. “Allah için” demektir ve aynı anlam korunur. Birinci “lâm” atılsa “lehû ( لَهُ )” kalır. “O’nun için/Allah için” demektir. Aynı anlam yine korunur. İkinci “lâm” atılsa, “hû ( هُ)” kalır. Hû’nun aslı “hüve ( هُوَ )”dir. “Hüve = O” da, Allah’a işaret eder. Bunların her birisi Kur’ân-ı Kerîm’de geçmektedir.