Abazalar, Kafkasya’nın batı kesiminde ve Karadeniz kıyılarında yaşayan ve Abhazların atası olan topluluktur. İlkçağda Abazalara Abaskoi ya da Abasgi adı verildi. Bizans İmparatoru lustinianos (527- 565) döneminde Bizans İmparatorluğu’nun egemenlik alanı içine alındılar ve Hıristiyanlığı kabul ettiler. 800 yılı dolaylarında Hazarların yardımıyla bağımsızlıklarını kazandılar. Kurulan Abaza Krallığı 850-950 arasında parlak dönemini yaşadı. Bu dönem içinde hüküm süren Abaza kralları Abaza, İmeret, Kartalin ve Mingrel bölgelerini egemenlikleri altına aldılar. Bu dönemde dil olarak Gürcücenin etkisi atında kaldılar. 10. yüzyılın sonunda egemenlik Bagratilerin eline geçmesine karşın, Abaza ülkesi yaşamını sürdürdü. Hatta İran ve Arap, kaynaklarında Bagrati krallarında Abaza kralları olarak söz edilir. Osmanlı egemenliği Karadeniz’e uzanınca burada yaşayan Abazalar da Osmanlı egemenliğine girdiler ve çoğunluğu Müslümanlığı kabul etti. Çarlık Rusyası Kafkasya’nın tümünü ele geçirince (1864) Abazalardan bir grup Anadolu’ya sığındı. Günümüzde Sovyetler Birliği sınırları içinde 10.000 kadar Abaza yaşamaktadır. Abazalar Abhazcanın dört ağzından biri olan ve Türkiye’de Abaza dili denilen bir ağzı konuşurlar.