Besinlerin soğukta saklanması, konserveciliğin önemli faaliyetleri arasında yer alır. Yakın zamanlarda buna yiyeceklerin dondurulması yöntemi de katılmıştır. Ancak, gıda sanayii, besinleri bozulmadan saklamak için başka usullerden de yararlanır: Sterilizasyon, kurutma, konsantrasyon (deriştirme), tuzlama, antiseptik maddelerle muhafaza, tütsüleme gibi…
Su ve hava sızdırmayacak şekilde çok sıkı kapalı kaplarda satılan besinlerin çoğu (tabii haldeki sebze, balık ve etlerle pişmiş yemekler) sterilizasyon usulüyle hazırlanır. Teneke kutulara ya da sıcağa dayanıklı kavanozlara konan bu besinleri 100-200 derecede bir süre ısıtmak, onları bozabilecek bütün bakterileri yok etmeye yeter. Kurutma usulüne bazı meyve ve sebzeleri saklamak için başvurulur: incir ve erik güneşte, sebzeler ayıklandıktan ve gerekiyorsa doğrandıktan sonra fırında kurutulur.
Liyofileştirme, besinlerin çok düşük ısıda dondurulduktan sonra bileşimindeki suyun havasız boşlukta buharlaştırılarak çok sıkı kaplarda muhafaza edilmesi usulüdür.
Sürekli ısıtma ya da havasız boşlukta ısıtma yoluyle deriştirme, süt ve domates suyu gibi besinlerin uzun süre dayanmalarını sağlar. Tuz ve kullanılması serbest antiseptik maddeler, bazı besinleri, içlerinde onları bozabilecek mayaların oluşmasından korur. Fırında pişmiş bazı ezmelerin üzerini örten yağ tabakası, onları havanın ve dıştaki mikropların etkilerine karşı muhafaza eder. Etlerin işlenmesi ve jambonların tütsülenmesi bugün de geçerliğini yitirmemiş eski muhafaza usulleridir. Bu işlemler için güzel kokulu odunların ya da bitkilerin dumanından yararlanılır.
Parafine batırmak, kağıda sarmak ve kuma gömmek suretiyle havanın etkisinden korunan yumurtalar, böylece bir yıl dayanabilir.