Şekercilik, şekerlemeler yapma sanatıdır. Şekerlemelerin büyük bir bölümünü, şekercinin değişik usullerle, çeşit çeşit biçim ve renklerde hazırladığı bonbonlar meydana getirir. Günümüzde bonbonlar genel olarak sanayi araç ve yöntemleriyle imal edilir ve satışa çıkarılır. Bununla birlikte müşterilerine «hususî mamul»lerini sunan şekerciler hâlâ vardır.
Bonbon sevenler yalnızca çocuklar değildir. Bundan dolayı şekercilik önemli bir sanayi dalıdır ve büyük miktarda şeker tüketir. Şekeri işleme tarzı, çok değişik bonbonlar hazırlamak olanağını sağlar. Bundan başka, bileşimine katılan kokularla çikolata, bal, süt, badem, nane, limon, anason gibi çeşitli maddeler, bonbonun görünüşünü olduğu kadar tadını da değiştirirler.
Bonbonların en eski çeşitlerinden biri drajedir. Badem şekeri şekerle kaplanmış ve üzeri boyanmış badem içinden ibaret bir drajedir. Bazı drajelere likör de katılır. Karamelalar, akide şekerleri, mayhoş bonbonlar, kremalı ve reçelli bonbonlar çok tutulan şekerlemelerdir. Fondanlar, nugalar, pralinler, nane şekerleri ülkeden ülkeye, bölgeden bölgeye değişen yerel özellikler taşırlar. Sanayi usullerine göre bonbon yapımında, şeker kararınca pişirilir, yapışmaması için yağlanmış kalıplara dökülür, dövülür, yayılır, yoğurulur, içini meyve özü, kuru yemiş, meyve ve çeşitli esanslar katılarak boyandıktan sonra istenildiği gibi kesilir ve kalıplanır. Ağzının tadını bilenlerin lezzetle emdiği, boğazına düşkün olanların kıtır kıtır yediği bonbonlar, küçük büyük herkesin hoşlandığı şekerlemelerdir. Ancak, bonbona düşkün olanların ağız temizliğine dikkat etmeleri gerekir, zira şeker, diş çürümelerini kolaylaştırır.