Bir filmin sahnelerinde, sanki kamera, filmi çekilen sahneye zaman zaman yaklaşıyor, zaman zaman da uzaklaşıyormuş gibi bize yaklaşıp uzaklaştığını hiç farkettiniz mi? Bu değişmelere sinema planları denir ve filmin daha kolaylıkla seyredilmesini sağlar.
İyi bir filmde, filmin uzunluğuyla sahne sayılarının birbirine uyması gözetilir. Filmi çekilen bir konu değişik plânlardan yararlanılarak seyirciye anlatılır. Sahnenin bütünü ya uzaktan (uzak plân) ya çok yakından (gro plân, büyük plân) ya da bir şahıs, ilgi çekmesi için bütünüyle yalnız başına gösterilebilir. (Amerikan plânı). Bu şahsın yüz ifadesi, tebessümü ya da göz yaşları pekçok yakından gösterilebilirse buna çok büyük plân denir. Ayrıca çekme makinesinin sahneyi bir baştan öteki başa taramasına “pan“, sahneye muntazam bir şekilde yaklaşmasına da “travelling” denir.