Bir maden ocağında ateşlenen, dinamit müthiş bir şekilde patlar. Bu patlayışın şiddetinden büyük kaya ya da kömür parçaları havaya fırlar. Artık iş bu parçaları toplamaya kalır.
Dinamit, nitrogliserinden yapılan çeşitli patlayıcı maddelere verilen bir addır. Nitrogliserinin âni olarak kendiliğinden patlaması için üzerine hafifçe vurulması yeter. Üzerinde çalışılması öylesine tehlikelidir ki İsveç’ti kimyacılardan Nobel Kardeşler 1867’de, darbelere etkisiz kalması için nitrogliserini silisli toprak, sarımtırak renkte madensel bir toz olan tripoli, kömür, mantar gibi maddelerle karıştırmayı düşünmüşlerdi. Böylece bir karışımla hazırlanan patlayıcı maddeler ya fitille ateşlenerek ya da kablolarla uzaktan elektrik akımı gönderilerek patlatılılır.
Tekrar belirtmek gerekirse, Dinamit; nitrogliserinden yapılan patlayıcı bir maddedir. Nitrogliserin tek başına patlayıcı madde olarak kullanılamaz. Alfred Nobel, 1866 yılında %25 kiselgür ile %75 nitrogliserinden elde edilen karışımın, basit bir şekilde fişek haline getirilebildiğini ve bunların madenlerde kullanılan toz halindeki patlayıcı bir madde oluşturduğunu görerek karışıma “dinamit” adını verdi. Nitrogliserin ile meydana getirilen tüm patlayıcı maddeler, daha sonra dinamit adıyla anıldı. Alfred Nobel”in bulduğu ilk eylemsiz dinamit, 1910 yılına doğru piyasadan çekildi. Günümüzde nitrogliserin oranları %12 ile %93 arasında farklılık gösteren ve nitroselüloz haricinde, bileşimlerinde sodyum, potasyum veya amonyum tuzları gibi nitratlar, alüminyum tozu, talaş ve dinitrotoluen gibi yanıcı maddelerin bulunduğu türde dinamitler yapılmaktadır.
1875 yılında, ilk dinamit lokumu patenti Alfred Nobel tarafından alınmıştır. Onun “patlayıcı jelatin” olarak adlandırdığı bu madde, %92-93 oranlarında nitrogliserin ve %7 ile 8 oranlarında nitroselülozdan meydana geliyordu. Tahrip edici ve fazlasıyla güçlü bir patlayıcı madde olan dinamit lokumu, günümüzde de geniş bir alanda kullanılır. Bilhassa sert kayaların toza dönüştürülmesinde ve deniz dibi çalışmalarında (su içinde patlayıcı özelliğini kaybetmediği için) tercih edilmektedir. Dinamit lokumları birbirinden farklı olarak, yüksek oranda nitroselüloz ve nitrogliserin içerebilirler ya da diğer maddelerden yapılabilirler.
Kıvamlarına göre gruplandırılan dinamitler; jelatin kıvamında dinamit lokumları, plastik dinamitler (bileşimlerinde genellikle dinitrotoluen bulunur) ve nitrogliserin oranı düşük olan (amonyum nitrat yönünden zengin) dinamitlerdir. Plastik dinamitler, %27 oranında nitrogliserin, %61 oranında amonyum nitrat, %1 nitroselüloz ve diğer bileşim maddelerinden elde edilir. Grizu riski olan ocaklarda kullanılmak amacıyla, grizu dinamiti adı verilen, amonyum nitratlı özel dinamitler de yapılmaktadır.
Donmaz özelliği olan dinamitlerde, nitrogliserinin üçte biri veya dörtte biri yerine aynı miktarlarda nitroglikol karıştırılır. Dinamit yapımında öncelikle nitrogliserin hazırlanır ve daha sonra bileşim maddeleri kurutulur (duruma göre ufalanabilir). Bazen elle ya da genellikle maddelerin türüne göre değişebilen mekanik araçlarla hazırlanan, karıştırma işlemi de yapılabilir. Örneğin, dinamit lokumu ve jelatin kıvamındaki dinamitlerin elde edilmesi için, karıştırıcı makineler kullanılır (Werner yoğurma makinesi). Toz dinamitlerin yapımında kullanılan bileşim maddeleri ise tahtadan yapılan hafif tekerleklerle karıştırılmaktadır.