Tunç, saf bir maden değil, bakırla kalayın karışmasıyla elde edilen bir alaşımdır. Yani Tunç; bakır-kalay bileşimidir. Bronz da denir. Heykellerin, anıtların çoğu tuçtan yapılmıştır.
Tarihöncesi çağlarda yaşayan ilk İnsanlar bakırla kalayı karıştırıp eriterek tunç elde etmesini biliyorlardı. İtalya’nın güneyinde bu iki maden de bol miktarda bulunmaktadır. Tunç kolayca erir ve güçlük çıkarmadan kalıba dökülebilir. Donduktan sonra çok sertleşir. Parlatıldığı zaman da tıpkı altın gibi pırıl pırıl parlar. Ayrıca tınlayarak çok iyi ses verdiği için büyük çanlar hep tunçtan yapılır. Heykeller gibi büyük çanlar da havanın etkisiyle oksitleşerek zamanla yeşilimsi bir renk alırlar ki bu da heykellere bir başka güzellik verir.