Kötü beslenen canlılar hem zayıf, hem de sıhhatsiz olurlar. Besin bakımından zayıf bir tarladaki bitkiler de yeteri kadar gelişmezler. Toprağı besin bakımından zenginleştirerek daha iyi bitki elde etmek için gübreden yararlanılır. Gübre, bitkinin beslenmesinde gerekli olan kimyasal elementleri sağlamak için toprağa ilave edilen herhangi bir maddedir. Diğer bir ifade ile gübre, toprağı daha verimli duruma getirmek amacıyla toprağa dökülen, karıştırılan her türlü hayvan dışkısı, bitkisel ya da kimyasal madde demektir.
Gübre, bitkinin daha iyi beslenebilmesi, toprağın daha verimli olması için toprağa katılan yapay ya da doğal katkı maddeleridir. Bitkilerin büyüyebilmesi için gerekli olan azot, fosfor, potasyum, demir, kalsiyum, kükürt, çinko, manganez, bor, bakır, klor gibi maddeler toprakta belli ölçüde vardır. Bitki, kökleri aracılığıyla bu maddeleri topraktan alır. Ancak zamanla aynı yere yapılan ekimler sonucu ya da suların sürüklemesiyle toprakta bu maddeler azalır ve beslenmemize gerekli olan bitkiler yeterince büyümezler, verim düşer.
Eskiden köylüler topraklarını ekin değiştirerek işlerler zaman zaman da hiçbir şey ekmeyerek dinlendirirlerdi. Değişik bitkilerin ekilmesi toprağın fakirleşmesinin önüne geçer, bir-iki yıl dinlendirilmesi de toprağın yeniden besin maddesi bakımından zenginleşmesine yardım ederdi. Günümüzde tarlalarda hep aynı bitkiyi ekip yetiştirmek zorunluluğu toprağın kuvvetini çok düşürmektedir Toprağı devamlı olarak tabiî ve suni gübreyle beslemek gerekmektedir. Son yıllarda plastik endüstrisinde, balıkçılıkta, potas ocaklarında, şeker fabrikalarında ikinci derecede elde edilen maddelerden sunî gübre olarak yararlanılmaktadır.
Doğal gübreler
En çok kullanılanı ve önemlisi, hayvanlardan sağlanır. Ahır gübresi olarak da adlandırılan sığır, koyun, at dışkıları bir süre bekletilerek içindeki atık maddelerle toprağa katılır. Bileşiğindeki azot, fosfor, potasyumla toprağı zenginleştirdiği gibi toprağı yumuşatır, işlenmesini kolaylaştırır ve su tutma yeteneğini artırır. Guano adı verilen kuş gübresi de hayvan gübreleri içinde oldukça değerli yere sahip olup, bol oranda azot, fosfor içerir. Geç çözüldükleri için bitki köklerini yakmadıklarından hayvansal gübreler daha çok sebze ve çiçek yetiştiriciliğinde kullanılır. Bitki ve hayvansal kaynaklı artıkların ayrı bir yerde çürümeye bırakılmasıyla oluşturulan kompost gübre de doğal gübreler içinde ayrı bir öneme sahiptir. Ekilmiş bir ürünün (yonca, fig, bakla, soya vb) yeşil durumdayken sürülüp toprağa gömülmesiyle yeşil gübre adı verilen işlem yapılır.
Yapay gübreler
Sıvı ve katı olarak hazırlanan yapay gübreler, içlerindeki daha yoğun etkin maddelere göre adlandırılırlar: Azotlu gübreler; amonyum bileşikleriyle nitrat yoğunluklu bileşiklerden oluşur. % 82 azot içeren amonyak bu gübrede etken maddedir. Potasyum nitrat (güherçile de denir), amonyum nitrat (üre), amonyum sülfat, kalsiyum nitrat en önemli azotlu gübrelerdir. Kılcal kökleri yaktığı için dikkatli kullanmak gerekirse de, en çok kullanılan gübredir. Kalsiyumlu gübreler; öğütülmüş kireç taşından elde edilir ve özellikle kumlu topraklarda kalsiyum eksikliğini gidermede kullanılırlar. Fosfatlı gübreler; hayvan kemiklerinden, doğal trikalsiyum, fosfatlardan elde edilir. Potasyumlu gübreler; gübre endüstrisinde potas olarak adlandırılır. Doğal potasyum tuzlarından ve odun külünden yapılır. Suda kolay çözündüğü için işlenmesi kolaydır. Potaslı gübreler azot ve fosforlu gübrelerden daha az kullanılır.