Yüksek dağların üzerinde hava o kadar soğuktur ki yağan karlar erimez. Bunlar, aralarında sıkışır; bayırlardan aşağıya doğru kayar, sonunda buzdan bir nehir meydana getirirler. Buna da buzul denir. Diğer bir ifade ile, kutup bölgelerinde oluşan ya da yüce dağ başlarında birikip hiç erimeyen, ağır ağır yer değiştiren büyük buz ve kar kütlesine buzul denir. Buzullar yavaş yavaş vâdiye iner, sonra da eriyerek ortadan kalkarlar.
Birçok yerde. 2700 metre yüksekliğin üzerindeki bölgelerde kar erimez. Sıkışır, önce sertleşmiş kar kitlesi, sonra da yığılmış buz hâlini alır. Bu yığılan buzlar kendi ağırlıklarının etkisiyle yavaş yavaş vadilere doğru inmeye başlarlar ve buzdan bir nehir hâlini alırlar. Buzul adı verilen bu buz nehirleri yer yer tıpkı akarsular gibi kenarlardan gelen diğer buzullar ve buzultaşlarla birleşip genişlerler. Bunların kayış hızları yılda 100 metre kadardır. Buzullar dağın eteklerine geldikleri zaman sıcaklığın etkisiyle erirler. Himalayalarda 100 kilometrelik buzullar varsa da Alplerdeki en uzun buzul 24 kilometre kadardır.