Medrese, ders okutulan, ders verilen yer anlamına gelen İslâm dünyasında yaygın öğretim kuruluşudur. Öğrenciler için ders okumaya mahsus yer demek olan medreselerde, ders veren hocalara da müderris adı verilmektedir. Osmanlı Devleti’nin yükselme döneminde medrese eğitimine verilen önem artarak devam etmiştir.
Fatih Sultan Mehmet döneminde açılan Sahn-ı Seman Medreseleri ve daha sonra açılan Süleymaniye Medreseleri ile eğitim zirveye çıkmıştır. Eğitime ilk olarak sıbyan mektebinde (mahalle mektebi) başlamaktaydı. Daha sonra eğitimine devam etmek isteyenler medreselere giderdi. Medreseler verdikleri eğitime göre ayrılmaktaydı. Darüttıp medreselerinde tıp eğitimi, darülhadis medreselerinde hadis eğitimi, darülkurra medreselerinde Kuran-ı Kerim eğitimi, darülhendese medreselerinde matematik ve astronomi eğitimi verilmekteydi. Medrese eğitimini tamamlayan öğrenciler müftü, kadı, hekim, müderris, bilim adamı gibi kadrolarda görevlendiriliyorlardı.
Bu eğitim kurumları dışında halkın dini eğitim aldığı cami, tekke ve zaviyeler bulunmaktaydı. Bu kurumlarda halka dini bilgiler ve ahlaki kurallar anlatılmaktaydı. Lonca teşkilatı da kendi üyelerine dini eğitim vermekteydi.