Bir cenaze yıkandıktan sonra havlu gibi bir şey ile kurulanır, kefen denilen beze sarılır. Cenazeye önce kefen gömleği denilen bez giydirilir, kalan kefen parçaları yayılarak başına ve sakalına hânût denilen kâfurdan ve diğer kokulardan oluşan güzel kokulu bir şey konulur. Alnına, burnuna, ellerine, dizlerine ve ayaklarına da kâfur konulur ve sünnet üzere kefenlemek için erkeklere kamîs (gömlek) ile izâr ve lifâfeden ibaret olmak üzere üç kat, kadınlara da bunların yanına bir başörtüsü ile bir göğüs örtüsü ilave edilir. Kefeni oluşturan şeyler bunlardır.
Kefen nedir?
Vefat eden erkek veya kadından her birinin bedenini örtmek için kullanılan kumaş parçası. Cenazenin kefenlenmesi farz-ı kifâye’dir. Bu farz yerine getirilmezse İslâm toplumu sorumlu olur. Kefenin gerekliliği hadis, icmâ’ ve akıl delillerine dayanır.
Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: “Beyaz elbise giyiniz. Şüphesiz bu, elbiselerinizin en hayırlısıdır. Ölülerinizi de onunla kefenleyiniz” (Ebû Dâvud, Tıbb, 14, Libâs, 13; Tirmizî, Cenâiz, 18, Edeb, 46; Nesaî, Cenâiz, 38, Zîne, 97; Ahmed b. Hanbel, Müsned, I, 247, 274, 328). Sıcak iklimlerde beyaz renkli giysinin, serin tutan, güneş ışınlarını kıran en uygun giysi olduğu bilinmektedir. “Ölülerin kefenlerini güzel yapın. Çünkü onlar kendi aralarında birbirlerini ziyaret ederler ve kefenlerinin güzelliği ile iftihar ederler” (Müslim, Cenâiz, 49; Tirmizî, Cenâiz 19; Nesaî, Cenâiz 37; İbn Mâce Cenâiz 12; Ebû Dâvud, Cenâiz; 30, Müsned, III, 295, 329, 349).
Rivâyete göre, Hz. Âdem vefat edince melekler O’nu yıkamış, kefenlemiş ve defnettikten sonra, çocuklarına şöyle demişlerdir: Bu, sizin ölüleriniz için bir sünnettir (el-Kâsânî, Bedâyîu’s-Sanâyi’, Beyrut 1402/1982, I, 306).
Kefenin güzel yapılmasından maksat, beyazlığı ve temizliği, ölülerin kefenleriyle övünmelerinden kastedilen ise, sünnete uygun olduğu için sevinmeleridir. Burada pahalı kumaş kastedilmemiştir. Çünkü İslâm’da israftan kaçınmak bir esastır. Diğer yandan Hz. Peygamber; “Kefende pahalıya kaçmayın, çünkü o, çabucak soyulup gider” (Ebû Dâvud, Cenâiz, 31) buyurmuştur.