Amel-i kesîr, “çok iş, çok amel” demek olup, namaz kılan kimseyi dışarıdan biri görüp şüphe etmeksizin onun namazda olmadığına kanaat getiriyorsa bu iş amel-i kesîr olur. Tekrar belirtmek gerekirse, namaz kılan bir insanı dışarıdan gözlemleyen bir kişide, bu kimsenin namazda olmadığı izlenimini verecek her hangi bir davranışta bulunması amel-i kesirdir. Örneğin; namaz kılanın birine el ile veya kamçı ile vurması, namazda saç ve sakalı taramak, üç adımdan fazla yürümek, vücudun her hangi bir yerini üç kereden fazla kaşımak, çocuğu alıp emzirmek amel-i kesirdir ve namazı bozar.
Amel-i kalîl ise “az iş” demek olup, namazda yapıldığı takdirde dışarıdan gören biri bunu yapanın namazda olup olmadığında şüphe ediyorsa bu iş amel-i kalîl olur. Namaz kılanın secde mahallinde bulunan bir taşı bir eliyle atıvermesi gibi.
Amel-i kesîr namazı bozar, amel-i kalîl ise bozmaz.