Burhan-ı tatbikî, usulü dairesince farz olunan iki hat, iki cümle, iki olaylar silsilesi ile bu’dların, cisimlerin sonsuz olmadığına, teselsülün bâtıl olduğuna, cismanî kuvvetin sonlu olduğuna ait bir delil getirme metodudur.
Mesela, herhangi bir noktadan sonsuz bir hat farzedelim. Bu noktanın bir derece yukarısından sonsuz bir hat daha farzedelim. Sonra bu iki hattı birbirine uygulayalım. Şüphe yok ki bu iki hattan biri diğerinden bir derece noksandır. Bir derece noksan olan noksan olmayana eşit olamaz. O halde bu noksan olan hat, sonsuz olamaz. Zira sonlu olandan belli bir miktar fazla olan şey de mecburen sonlu olmalıdır. Öyleyse bu’dların ve cisimlerin sonsuz olduğu iddia edilemez. İşte bu, burhan-ı tatbikîdir.
Burhan, sözlükte “delil, şahit ve hüccet” anlamlarına gelir. Çoğulu, “berâhin“dir. Terim olarak ise kesin olarak bilinen şeylere bitişik olan delil için kullanılır. Yani Burhan, bir davayı kesin olarak ortaya koyan, çözen delildir, akıl yürütmedir.