Peygamber Efendimiz Hz Muhammed (sav) sevecen, şakacı, hoşgörülü, ağzı dualı, şefkatli, öpüp koklayan, candan, sımsıcak, seven ve sevilen bir dedeydi.
• Torunlarıyla onlar daha doğmadan ilgilenmeye başlardı. Örneğin Hz. Fâtıma”nın ilk doğumu yaklaştığında ona sık sık uğramış, hâlini hatırını sormuş, “Çocuk doğunca bana haber vermeden çocuğa hiçbir şey yapmayın” diye tembihte bulunmuştu.
• Çocuklarına, torunlarına ve çevresindeki bütün çocuklara doğdukları andan itibaren gereken özeni gösterirdi. Kulaklarına ezan ve kamet okuyarak isim koyardı. İlk yedi gün içinde sünnet ettirilmesi, ilk saçının ağırlığınca sadaka verilmesi, akîka kurbanı kesilmesi gibi hususlarla bizzat ilgilenirdi.
• Torunlarını okşar, sever, öperdi.
• Çocukların ağlamasına aldırmazlık etmezdi. Namaz kıldırırken bir çocuk ağlaması işitse annenin de namazda olacağını düşünerek en kısa sûrelerle namazı tamamlardı.
• Çocuklara kötü davranan birilerini görünce onları uyarırdı. Korumasız ve güçsüz olan çocuklara merhamet etmeleri gerektiğini ashaba öğütlerdi.
• Torunlarının isteklerini yerine getirmeye özen gösterir, onlarla oyunlar oynardı. Hatta torunları kucağındayken mescide gelir, namaz kılarken bile onlarla ilgilenirdi.