Peygamber Efendimiz Hz Muhammed (sav) 571 yılının Nisan ayında, Fil Olayı’ndan elli gün kadar sonrasında Mekke’de dünyaya geldi. Annesi Âmine, babası Abdullah’tır ve Kureyş kabilesinin Hâşimoğulları kolundandır.
Peygamber Efendimizin babası Abdullah, Âmine ile evlendikten bir süre sonra bir ticaret kervanıyla yolculuğa çıkmış, dönüşte yolda hastalanarak vefat etmişti.! Hz Muhammed (sav), daha doğarken yetimdi. İlk kaybını henüz doğmadan yaşamıştı.
Hz Muhammed (sav)’in doğumu dedesi Abdülmuttalib’e müjdelendi. Abdülmuttalib torununu Kâbe’ye götürdü ve orada ona “Muhammed”(sav) adını koydu.
Birkaç ay sonra Muhammed (sav), anacığından ve baba ocağından ayrılmış, sütannesinin yanında yayladaydı. Çünkü o zamanlar Mekkeliler yeni doğan bebekleri yaylanın sağlıklı havasında büyümeleri için göçebe (bedevi) kabilelerden bir sütanneye verirlerdi. Hz. Muhammed(sav) de dört yaşına kadar sütannesi Halime ve ailesiyle yaşadı.
Dört yaşında ayrılığı ve kavuşmayı birlikte tanıdı. O güne kadar bir arada yaşadığı sütannesinden ve ailesi bildiği insanlardan ayrıldı, yavrucuğunu hasrede bekleyen annesi Âmine ona kavuştu. Fakat bu hüzünlü annenin çocuğu ile geçireceği günler sınırlıydı. İki yıl sonra Amine oğluyla birlikte Medine’ye akrabalarını ve kocası Abdullah’ın mezarını ziyarete gitti. Yanlarında Âmine’nin emektarı ümmü Eymen de vardı. Ne var ki Âmine Mekke’ye dönemedi. Dönüş yolculuğunda hastalandı ve vefat etti. Tanımadığı, bilmediği bir yerde altı yaşında bir çocuk… Annesi artık yanında değil. Babasının mezarını ilk defa ziyaret ettiği bu yolculukta annesini de bırakıp dönüyordu. Sığınabileceği tek kişi Ümmü Eymen’di. Onunla birlikte yolculuğunu tamamladı.
Mekke’de onları karşılayan Abdülmuttalib, o günden sonra torununu yanından ayırmadı.
Hz. Muhammed,(sav) dede sevgisini, ilgisini ve şefkatini belki de hiçbir torunun tatmadığı kadar yoğun yaşadı. Hâşimoğulları’nın başkanı olan Abdülmuttalib, katıldığı toplantılara bile torununu yanında götürdü. Bu sayede o, kabile problemlerinin nasıl çözümlendiğine küçük yaşta tanık oldu. Fakat bu beraberlik de çok sürmedi. Hz. Muhammed(sav) henüz sekiz yaşındayken dedesi vefat etti.
Doğmadan yetim, altı yaşında öksüz ve şimdi de dede yetimi sekiz yaşında bir çocuk…
Bu defa amcası Ebu Tâlib’in evi onun yeni yuvasıydı. Bir kere daha yeni bir hayat, yeni bir düzen başlıyordu onun için. Ebu Talib’in sevgisi ve karısı Fatma’nın şefkati sardı sarmaladı onu. Hz, Muhammed(sav) de küçük yaştan itibaren ailesine gücünün yettiğince destek oldu. Çobanlık yaptı, amcasıyla birlikte ticaret yaptı.
Gençlik çağına eriştiğinde amcasından ticareti öğrenmiş, Mekke’nin en güvenilir tüccarı olarak tanınmıştı.
Güvenilir Muhammed Aleyhisselâm
Çocukluğu ticaretin içinde geçen Hz. Muhammed (sav) yirmili yaşlarında, azimli, itibar sahibi, iyi ahlâklı, olgun hal ve hareketleriyle, güvenilirliğiyle dikkatleri üzerine çeken bir tüccar olmuştu. Ona artık Muhammed’ül- Emin yani “güvenilir Muhammed” deniliyordu.
Bu özelliği herkes tarafından bilindiği için, uzak yerlere giden kimseler, kıymetli eşyalarını ona emanet ederlerdi. Kervanlarının başında onun olduğuna bilmek mal sahiplerinin içini rahatlatırdı. Kervanına kazancını en doğru biçimde kervan sahibine bildireceğinden kimse şüphe etmezdi. Hz. Muhammed bu şekilde Mekke’nin zenginleriyle yaptığı ticarî anlaşmalar sonucunda Bahreyn, Habeşistan, Yemen ve Suriye’ye yolculuklar yaptı.
Onun ne kadar güvenilir bir insan olduğunu, Mekke’nin zengin tüccarlarından Hatice de duymakta gecikmedi. Hatice şerefli, zengin, dul bir kadındı. Böylece sermayesi Hatice’den, emeği Hz. Muhammed’den olmak üzere ticarî bir ilişki başladı. Muhammedü’l-emîn, Hz. Hatice adına Yemen ve Suriye taraflarına ticarî yolculuklar yaptı. Başarılı ve dürüst ticaretiyle Hz. Hatice’yi her zaman memnun etti.