TİCANİYE-TİCANÎLİK
H. 1200 M. 1785 yıllarında Afrika’nın kuzey batısında ortaya çıkan bir tarîkat. Kurucusu; Ebu’l-Abbas Ahmed b. Muhammed el-Ticanî’dir. Kurucusuna nisbetle bu adı almıştır.
Tarikatın kurucusu, tarîkatının esaslarını bizzat Hz. Peygamberden rüyada değil uyanıkken aldığını söyler.
Tarîkat mensuplarına “ahpab” denilir. Bunların kendi tarîkatlarından çıkıp başka bir tarîkata girmeleri kesinlikle yasaktır. Virdleri, sabah namazından kuşluk vaktine ve ikindi namazından yatsı namazına kadar olan vakitte yapılır. Bu vakitlerde yapılamayan virdler başka bir zamanda telafi edilir.
Büyük, küçük, kadın erkek, asî, itaatkâr herkes tarîkata girebilir.
Zikir esnasında Hz. Peygambere teveccüh edilir yani onun huzurunda gibi oturulur.
Tarîkat mensuplarının zikir dışındaki bir görevleri de hükümete itaattir. Bu yüzden Cezayir’in Fransız işgalinde bulunduğu zamanlarda Fransızlarla iyi geçinmişlerdir.
Ticanî tarîkatının en yaygın olduğu yerler, kuzey ve batı Afrika’dır.
Şamil İA