İngmar Bergman, 14 Temmuz 1918 yılında İsveç’in uppsala kentinde dünyaya gelmiş ünlü İsveçli oyun yazarı ve film yönetmenidir. İsveçli sinema yönetmeni Ingmar Bergman insanın yalnızlığını, çeşitli nedenlerle çektiği ruhsal acıları, cinsel sorunlarından kaynaklanan bunalımlarını konu alan, hemen hemen benzer anlatımlar taşıyan filmleriyle tanınır. İlk iki filmi dışında öteki filmlerinde Tanrı, şeytan, cinsel ve duygusal dünyasıyla kadın, cinsel sorunlar, ölüm, evlilik konuları ağır basar.
Bir papazın oğlu olarak Uppsala’da doğan Bergman dindar bir çevrede yetişti. Düşünce ve ahlak anlayışının biçimlenmesinde çevresinin büyük etkisi oldu. Çocukluğunda kilisede gördüğü dinsel resimler onu büyülüyordu. Bergman’ın duygu ve düşüncelerini görüntüyle anlatma eğiliminin doğmasında bu resimlerin önemli payı vardır.
Bergman, Stockholm Üniversitesinde sanat, tarih ve edebiyat dersleri okudu. Öğrencilik yıllarında tiyatroyla ilgilendi, oyunlar yazdı ve yönetti. Senaryosunu yazdığı Hets (1944; “Cinnet”) filmi büyük ilgi gördü. Bu başarının verdiği güvenle ilk filmi Kris’i (1945; “Kriz”) çekti. Daha sonraki birkaç filminde de gençliğin, değişen topluma uyum, aşk ve askerlik gibi sorunlarını işledi. Bergman’ın sonraki filmlerinde üzerinde çok duracağı kötülük konusunu işlediği ilk filmi Fangelse (1949 “Zindan”) oldu. Kötünün her zaman iyiyi gölgede bıraktığı düşüncesini ele alan film, dünyayı şeytanın yönettiğine inanan bir yönetmeni anlatıyordu.
Bergman filmlerinde gösterişten uzak yalın bir anlatım kullanır. İnsanların birbirlerini anlayamamalarındaki çelişkileri çözümlemeye çalışır. Bergman’ın filmlerinin bir özelliği de, çoğunlukla değişmeyen oyuncu kadrosudur. Bunlar Harriet Andersson, Ingrid Thulin, Liv Ullmann, Bibi Andersson, Max von Sydow gibi İsveç sinemasının önde gelen oyuncularıdır.
Bergman, Kvinnors Varıtan (1952; “Bekleyen Kadınlar”) gibi güldürü filmleri ve Sommaren med Monika (1953; “Monika’yla Geçen Yaz”) gibi gençlik aşkını anlattığı iyimser filmler de yaptı. Ama onun sanatını ve tartışmak istediği sorunları en iyi yansıtan, Yedinci Mühür (Det sjunde inseglet; 1956), Yaban Çilekleri (Smultronstöllet; 1957), Sessizlik (Tystnaden; 1963), Temas (Beröringen; 1970), Viskingar och rop (1972; “Çığlıklar ve Fısıltılar”), Yüz Yüze (Ansikte mot ansikte; 1975) gibi filmleridir.