Atasözü; Atalarımızın uzun denemelere dayanan yargılarını, tecrübelerini, bilgece düşünce ya da öğüt olarak ifade eden ve kalıplaşmış biçimleri bulunan kamuca benimsenmiş özlü sözlerdir.
Deyim ise; Genellikle gerçek anlamından uzaklaşmış birden çok sözcükten oluşan, bir kavramı ya da durumu karşılayan kalıplaşmış sözcük gruplarıdır.
Yazın gölge hoş, kışın çuval boş
* Yazın çalışma, kazanma günleridir. Bu zamanlarda çalışmayıp keyiflerine bakanlar, gününü gün ederler, kışın zor şartlarında yiyecek bulamazlar; sıkıntıya düşer ve ona buna avuç açarlar.
* Gençliğinde çalışmayıp tembel tembel oturan, eğlenceye dalan, mal-mülk edinmeyen, kazanç sağlamayan kimse ihtiyarlığında ya da hastalığında sıkıntıya düşer; perişan olur.
* Çalışma ve hasat mevsimi olan yazda yan gelip gölgede yatan kimse, herkes çuvalını doldururken tembellik yapmanın cezasını kışın aç kalmakla çeker. İnsan hayatını gençliğinde, henüz gücü yerindeyken kurar. Gençken bir şeyler kazanmayıp zevkleri peşinde koşan kişi, hastalığında ya da yaşlılığında bunun acısını çeker. İnsanlar yarınlarını bugünlerden hazırlamalıdır.
* Geleceklerini düşünmeden yaşayanlar, ilerde büyük sıkıntı çekerler. İnsanın iş yapabileceği, çalışabileceği belirli zamanlar vardır. Bu zamanlar, aynı zamanda insanı çalışmaktan alıkoyabilecek çeldirici özelliklere de sahiptir. Mevsimler içinde yazın güneşi, rahatlığı, serinliği; gençliğin delidoluluğu, hareketliliği, eğlence düşkünlüğü bu çeldiricilerdendir. Kişi kendisini tamamen bunlara kaptırıp çalışmaktan uzak durmamalıdır. Bu zamanlatın karşıtı olan, kişiyi çalışamaz hale getiren zamanların da geleceğini düşünüp, o zamanlara hazırlık yapmalıdır. Böyle davranmayan insanlar, kışın aç kalmaya, yaşlılıkta da başkalarına el avuç açmaya mahkum olurlar.