Abdullah Cevdet Kimdir? Abdullah Cevdet Şiirleri, Abdullah Cevdet eserleri ve Abdullah Cevdet’in hayatı web sayfamızda. İşte Abdullah Cevdet biyografi (kariyeri) hakkında tüm detaylar.
Abdullah Cevdet 9 Eylül 1869′da Arapkir’de doğmuş, 29 Kasım 1932′de İstanbul’da yaşamını yitirmiş Osmanlı siyaset adamı ve düşünür adamıdır.
Birçok tercümeleri, şiirleri ve bilhassa çıkardığı içtihat adlı mecmuasıyla tanınmış fikir adamlarımızdandır. Arapkir’de doğdu. İlk tahsilini orada yaptıktan sonra 15 yaşında isatanbul’a gelerek Kuleli İdadisine girdi, askeri tıbbiyeden yüzbaşı rütbesiyle doktor çıktı. Daha okul sıralarında iken politika ile uğraşmaya başladı, hatta gizli İttihat ve Terakki Cemiyetinin kuruluşunda bulundu. Bu yüzden Gülhane Hastanesinde göz hastalıkları asistanı iken Trablusgarp’a sürüldü. Oradaki hastanelerde bir buçuk yıl kadar çalıştıktan sonra Avrupaya kaçtı. Cenevre’de bazı arkadaşlarıyla Osmanlı adında Türkçe bir gazete çıkararak istibdat, saltanat aleyhinde yazılar yazdı. Bunun neticesinde göz altına alındı.
1904 te Cenevre’de matbaa kuraraki İçtihat mecmuasını çıkarmaya başlıyan Abdullah Cevdet bir sene sonra matbaasıyla mecmuasını Mısır’a taşıdı. Meşrutiyetin ilanından iki yıl sonra da matbaasını İstanbul’a getirerek hayatının sonuna kadar mecmuasını çıkardı.Gençliğinde pek sofu olmasına rağmen, sonraları inançlarını Müslümanlığa hürmetsizliğe, dinsizliğe kadar götürdüğü iddiasıyla birçok düşman kazandığı gibi mahkumiyetlere de uğramıştır. Latin harflerinin kabul edilmesi lüzumunu ilk ileri sürenlerden biridir. İrili ufaklı 66 eser yazmıştır.
Abdullah Cevdet’in Eserleri;
Şiir kitapları
Hiç (1890)
Türbe-i Masumiyet (1890)
Tulûat (1891)
Mensur kitabı
Ramazan Bahçeleri (1891)
Düşünce eserleri
Dimağ (1890),
Fizyolacya-i Tefekkür (1892),
Fünun ve Felsefe (1897)
Çevirileri
Weber’den ‘Asırların Panoraması’,
Gustave Le Bon’dan ‘Asrımızın Hususu Felsefiyesi’
Hayyam’dan ‘Rubaiyat’
Mevlana’nın Divanından Seçmeler
Gustave Le Bon’dan ‘Dün ve Yarın’ (1921),
Gustave Le Bon’dan ‘İlm-i Ruh-i İçtimai’ (1924),
Gustave Le Bon’dan ‘Ameli Ruhiyat’ (1931).