Hasret; özlem, çok özlemek, özlenen şey veya kimse, ayrı kalınan veya elden kaçırılan bir şeye karşı duyulan istek, tekrar görme ve kavuşma arzusu, özleyiş, iştiyak gibi anlamlara gelir. İşte hasret kelimesi ile ilgili cümleler.
– Yıllardır yurdumun hasretini çekiyorum.
– Hasret kaldım deresine, tepesine.
– Senin hasretini çekmekten yoruldum.
– Yıllardan beri şampiyonluğun hasretini çekiyoruz.
– Belki de rüzgârda namaz bezidir / Yüzüne hasret kaldığım anacığımın. (C. S. Tarancı)
– Hasretini çekmeye dayanamadım, uçağa atladım geldim.
– Bölge yıllardan beri, barış ve huzurun hasretini çekiyor.
– Her mısrâda insanlık gemisinin uzun zamandır hasretini çektiği kıyılara yaklaştığını sezersiniz. (C. Meriç)
– Bir haftadır sıcak ve temiz bir yatak hasretini çekiyorum.
– Sana olan hasretim asla dinmeyecek.
– Ben dört sene onun hasretini çektim. (A. Gündüz)
– Birbirimize yakın, birbirimize hasret çekerek yaşıyorduk. (A. Gündüz)
– Bu hasretliğin bir an önce bitmesini istiyordu.
– Bizler güzel günlerin hasretini çekiyoruz.
– Hasret dolu günler sona erdi.
– Fırsat buldukça uğra, yüzüne hasret bırakma.
– Yaylada bir yaprağa hasret çeken çobanlar… (F. N. Çamlıbel)
– İnsan hasret kafesine düştüğü zaman gözü bir şey görmüyor.
– Sen bahtsızdın… Fakat senin acını gören, sana hasret çekerek yabancıların himâyesinde bir evlât büyüten annem kadar değil. (Kerîme Nâdir)
– Allah’ım, bizleri bayrağa ve vatana hasret bırakma.
– Balkan şehirlerinde geçerken çocukluğum / Her lahza bir alev gibi hasretti duyduğum. (Y. Kemal)
– Yıllardır memleketimin hasretiyle yanıp kavruluyorum.
– Hasretimden deli olacak hâle geldim. (N. Hikmet)
– O güzel gözlerine hasret bıraktın beni.
– Anasına hasret giden oğul gibiyim. (B. K. Çağlar)
– Annesinin hasretine dayanamıyordu.
– Bugün yine içimi derin bir İstanbul hasreti kavuruyor. (R. E. Ünaydın)
– Sonra ver elini ana baba ocağı. Hem hasret giderecektim hem de ruhumla dinlenecektim. (C. Uçuk)
– Bu hafta sonu ailemle hasret giderdim.
– Hasreti derinden derine kendisini üzüyordu.
– Cennet değil mi yâr ile sohbet dedikleri / Dûzah değil mi âteş-i hasret dedikleri. (Nevi)
– Ada’ya gelince İstanbul’u özler ve oraya gidince Ada’ya hasret çekerdi. (A. Ş. Hisar)
– Bu gurbet ellerde memleket hasreti ile tutuşuyorduk.
– Milli takım galibiyete hasret kaldı.
– Bir an önce çocuklarımla hasret gidermek istiyorum.
– Vatan ve kardeş hasretini birbirimizde gideriyoruz. (H. Taner)
– Hasret benim sevdamın adı oldu.
– Artık hasretlik çekmek istemiyorum, memlekete dönüyorum.