Birine bir şey emredilmesinin veya bir kimsenin mükellef olmasının şartı yani emir ve sorumluluğun şartı, emredilen kimsenin, emredilen ve teklif edilen şeyi yerine getirmeye gücünün yetmesidir. Aksi halde emir ve teklif (teklîfü mâ lâ yutâk) güç yetirilemeyecek bir şeyle sorumlu tutmak adını alır. Bir cisim yaratması için insana emretmek gibi. Böyle olmakla beraber bazen bir kimsenin acziyetini açığa çıkarmak için böyle bir emir verilebilir. Buna da “emr-i ta’cîzî” denir.