Atlas okyanusunda yaşayan beyaz tonun ağırlığı ancak onbeş kilo kadar, boyu ise bir metredir. En çok Akdeniz’de yaşayan, ama Atlas okyanusunda da görülen kırmızı tonun boyu iki metreyi, ağırlığı ise beş yüz kiloyu bulur. Balıkçı tablalarını süsleyen bu çapraz kuyruklu, kaygan derili ve mekik biçimindeki iri balığı hepiniz görmüşsünüzdür.
En sevdiği yemler olan sardalye ve hamsi gibi, tonbalığı da ancak 14° C’tan fazla sıcaklıktaki ılık sularda yaşayabilir. Yazın avlarının peşinden kuzeye doğru kayar, kışın ise güneye ya da daha derinlere inerek onları izlemeye çalışır. Avını hızla kıstırıp yutar. İriliği ve yüzmedeki çevikliği ile uzun mesafeleri kısa zamanda alarak kolaylıkla dibe dalar ya da su yüzüne yakın tabakalara çıkar. Akdeniz balıkçıları tonbalıklarının üreme zamanlarında buluştukları yerleri çok eski çağlardan beri bilirler. Buralarda kıyıya yakın yerlerde güzel görünüşlü dalyanlar kurmuşlardır. Bu büyük dalyanlar bugün artık pek kullanılmıyor. Ancak, kayıklara binerek olta ile ton avlama usulü bugün de uygulanmaktadır.
Değişik tonajlardaki ton avcı gemileri genellikle şişkin biçimdedir. Av seferi sırasında, üzerlerine daha çok yapay yem takılmış sabit ve uzun oltalara desteklik yapan çok sayıda anten dikilir. Yem olarak atkılı, beyaz lastik, mısır püskülü ile hamsi ya da sardalye gibi canlı yemler kullanılır. Japonlar en önde gelen tonbalığı avcılarıdır (dünya üretiminin yarısına yakın). Tonbalığı avcılığının yaygınlaşmasından sonra sayılarının azalması nedeniyle, artık sarı yüzgeçli yavru deve ya da karnı çizgili Akdeniz tonbalığı gibi akraba türlerin avlanmasıyla yetiniliyor.