Çevremizi kuşatan havada her zaman belli bir miktar su buharı bulunur. Ancak bu miktar havanın sıcaklığına göre değişir ve soğuk havada su buharı oranı azalır. Geceleri toprağın soğumasıyla havadaki fazla su buharı çiy damlalarına, ısının sıfır santigrat derecesinin altına düşmesiyle de kırağıya dönüşür. Her iki olay da ancak hava açık ve durgun olduğu zaman gerçekleşebilir.
Çiy olayı, ancak pek kalın olmayan bir hava katmanında meydana gelebilir. Buzdolabından yeni çıkarılmış bir şişenin buğulanmasıyla çiy olayı arasında bir benzerlik kurabiliriz. Toprağa yakın olan hava katmanının geceleri soğuyarak gündüz sıcaklığındaki kadar su buharı kaldırmaması sonucu Sahra’da bile çiy olayı görülür. Havadaki su buharını doymuş hale getiren ve havanın nemine göre değişen bu sıcaklığa «çiy noktası» denilir. Çiy taneleri, sıcaklığı sıfır derecenin altındaki bir toprağın ya da bitkilerin üzerine düştüğü zaman bu kez de kırağı oluşur. Çiy, bitkiler üzerindeki nemi koruduğundan çoğu zaman bahçecilerin ve tarımcıların yüzünü güldüren bir olaydır. Buna karşılık ilkbahar kırağısı filizlere, tomurcuk ve çiçeklere zarar verdiğinden, özellikle bakımı zor bitkilerin, sebzelerin, meyva ağaçlarının ve bağların yer aldığı yörelerde tehlike yaratır. Bağcılar bu tehlikeden korunmak için geceleri ıslak saman ya da çıra yakarlar. Bunlardan çıkan bol duman bitkilerin üzerinde gece ışınımlarını azaltan ve soğumayı sınırlayan yapay bir bulut oluşturur. Bu iş için mazot ocaklarından da yararlanılır. İtalya’da ise. bir süredir tarlaların üstüne, ilkbaharda kırağıya, yazın da doluya karşı korunmayı sağlayan plastik ağlar gerilmeye başlanmıştır.