Münker ve Nekir melekleri, Yüce Allah’ın kabirlerde görevlendirdiği sorgu melekleridirler. Diğer bir ifade ile Münker ve Nekir, ölen kimseyi mezarında sorguya çeken ve gerektiğinde onu cezalandıran iki MelekKişiler. Kişiler öldükleri ve kabre konuldukları zaman bu melekler gelerek kendisine “Rabbi, dini ve peygamberi” hakkında sorular sorarlar. Bu sorgu kitap ve sünnet ile sabittir.
Münker ve Nekir melekleri ahiret aleminin kapıcıları sayılırlar. Bunlarla görüşülmeden ahiret alemine geçilmez. Ehl-i Sünnet’e göre, Münker ve Nekir, ölen kişiye Rabbini, dinini ve peygamberini sorarlar. Mü’min kişi bu sorulara cevap verir, ama kâfir veremez. Bu husustaki hadisler pek çoktur. Söz konusu iki melek ölünün kabrine gelir, Allah ölüyü diriltir ve melekler sorularını yöneltirler.
Hadis-i Şeriflere göre siyah renkli, gözleri mavi iki melektirler ki inkarcılar onların dehşetinden ürperirler. Bunlara Kabir Melekleri, Kabir İmtihancıları da denilir.
Ebu Hüreyre’den; Hz. Peygamber (s.a.s.) şöyle buyurduğu rivayet edilmiştir:
“Ölü defnedildiğinde, ona gök gözlü simsiyah iki melek gelir. Bunlardan birine Münker diğerine de Nekir denir. Ölüye: “Bu adam (Rasûlüllah) hakkında ne diyorsun?” diye sorarlar. O da hayatta iken söylemekte olduğu; “O, Allah’ın kulu ve Resûlüdür. Allah’tan başka Allah olmadığına, Muhammed(s.a.s.)in O’nun kulu ve elçisi olduğuna şehadet ederim”sözlerini söyler. Melekler; “Biz de bunu söylediğini biliyorduk zaten” derler. Sonra kabri yetmiş çarpı yetmiş zira’ kadar genişletilir ve aydınlatılır. Sonra ona “Yat!” denir. “Aileme dönüp onlara haber versem mi?” diye sorar. Onlar da; “Akrabalarından en çok sevdiği kimseden başkası kendisini uyandırmayan, güveğinin uyuması gibi uyu!” derler. Böylece, yatlığı yerden, Cenab-ı Allah onu tekrar diriltinceye kadar uyur.
Eğer münafık ise, “İnsanların söylediklerini duyup aynısını söylerdim, bilmiyorum” der. Melekler de, “Böyle söylediğini zaten biliyorduk” derler. Sonra arza: “Onu sıkıştır” denir. Arz onu sıkıştırır da kaburga kemikleri birbirine geçer. Allah onu yattığı bu yerden tekrar diriltinceye kadar kendisine azap edilir.” (Tirmizi, Cenâiz, 70)