Peygamber Efendimiz Hz Muhammed’in (sav) eşsiz ahlâkını “Emrolunduğun gibi dosdoğru ol!” (Hûd 11 /112) âyetinin emrine uygun davranma endişesi şekillendirmekteydi. O, dua ve ibadetlerinde, yeme içmesinde, giyim kuşamında, dostları ve hasımları ile ilişkilerinde, ticarî faaliyetlerinde, zenginlik ve fakirlik dönemlerinde, savaş ve barış zamanlarında, hayatının her alanında ve bütün safhalarında hep bu endişeyi taşımaktaydı. O kadar ki ‘”Beni, Hûd sûresi ihtiyarlattı” buyurmuştu.
Onun ahlâkı Kur’an’dan ibaretti. O, güzel ahlâkı tamamlamak üzere gönderilmiş bir elçiydi.
Peygamber Efendimiz (sav) Güvenilirdi
Dostları kadar düşmanları da onun sözüne güvenir, emanete ihanet etmeyeceğini bilirdi. Verdiği bir sözden döndüğünü hiç kimse görmemişti.
Peygamber Efendimiz (sav) Cömertti
İnsanlara yardım etmek için elinden geleni yapar, kendisine gelen bir kişiyi istediği şeyi ya da ondan daha iyisini ona vermedikçe göndermezdi.
Peygamber Efendimiz (sav) İsraftan hoşlanmazdı
Malını, sağlığını, zamanını; elindeki her şeyi Allah’ın emaneti olarak görür, en iyi şekilde değerlendirirdi.
Peygamber Efendimiz (sav) Misafirperverdi
Müslüman olsun ya da olmasın bütün misafirlerini en güzel şekilde ağırlar, onlara ikramda bulunurdu.
Peygamber Efendimiz (sav) Adildi
Hiçbir ayırım yapmadan haklıya hakkını verir, yakınının aleyhine de olsa adaletle hükmederdi.
Peygamber Efendimiz (sav) Müsamahakârdı
Hoşlanmadığı bir söz, bir davranış karşısında ses çıkarmaz, memnun olmadığı ancak yüzünden belli olurdu.
Peygamber Efendimiz (sav) Bağışlayıcıydı
Kendisine kaba ve saygısızca davrananları bile güler yüzle ve tatlı dille karşılar, dertlerini dinler, ihtiyaçlarını temin ederdi.
Peygamber Efendimiz (sav) Edepliydi
Hayânın imandan olduğunu söylerdi.
Peygamber Efendimiz (sav) Sadelikten hoşlanırdı
Giyim kuşamında, günlük yaşam alışkanlıklarında, insanlarla ilişkilerinde abartıdan kaçınırdı. Bir topluluk içindeyken, onu tanımayanlar, herhangi bir özelliğinden hareketle onu diğer insanlardan ayırt edemezlerdi.
Peygamber Efendimiz (sav) Hediyeleşmeyi severdi
Arkadaşlarına hediyeler verir, kendisine verilen hediyeleri de kabul ederdi.
Peygamber Efendimiz (sav) Cesurdu
Düşmanlarının her türlü baskı ve işkencesine metanetle göğüs gerer, savaşlarda saldırıların yoğunlaştığı anlarda cesaretiyle ashabına örnek olurdu.
Peygamber Efendimiz (sav) Merhametliydi
Canlı cansız bütün varlıklar onun merhametinden pay alırdı. Kimseye karşı kötü bir davranışta bulunmaz, kırıcı bir söz söylemezdi.
Peygamber Efendimiz (sav) Azimli ve kararlıydı
Herhangi bir konuda karar vermeden önce düşünür, çevresindekilere danışır; karar verdiğindeyse her türlü güçlüğe sonuna dek göğüs gererdi.
Peygamber Efendimiz (sav) Sabırlıydı
Doğumundan itibaren sevdiklerini bir bir kaybetmişti. Peygamberlik vazifesini yerine getirirken açlıkla, fakirlikle, yurdundan çıkartılmakla, savaşla ve daha birçok zorlukla imtihan olundu. Ancak sabır ve şükürden bir an dahi vazgeçmedi.
Peygamber Efendimiz (sav) Mütevekkildi
Rabbine güvenir, güçsüzlüğü karşısında ona el açardı. Elde ettiği güzelliklerden dolayı da yine Allah’a şükrederdi. Elinden geleni yaptıktan sonra, Allah’a güvenip ona teslim olurdu.
O, Rabbi tarafından en güzel şekilde terbiye edilmişti ve ümmetine dünden bugüne her zaman en güzel örnek oldu.