Teyemmüm, su bulamama yada hastalık, şiddetli soğukluk vs. gibi mazeretlerden dolayı, abdest alırken su kullanamayacak durumda olanların su yerine toprak kullanmasıdır.
Teyemmüm, su bulunmadığı veya suyu kullanmaya güç yetmediği zaman, toprak veya toprak cinsinden bir şeyle abdestsizlik hâlini gidermektir. Diğer bir ifade ile Teyemmüm, suyun bulunmadığı veya kullanılmasının sakıncalı olduğu durumlarda, abdest veya gusül yerine vücudun belli yerlerini temiz bir toprakla mesh etmeye denir.
Teyemmümün sıhhat şartları şunlardır.
1- Müslüman olmak.
2- Mümeyyiz olmak.
Ancak hâize olan deli kadının teyemmümü câizdir.
3- Suyu arayıp taleb etmek.
4- Teyemmümü katıksız halis toprak ile yapmak.
Ancak Ebu Hanîfe ile İmâm Mâlike (ra) göre, üzerinde toprak bulunmayan taş, tuğla vb. ile tozu olmayan kum ile teyemmüm yapmak câizdir. Ayrıca İmâm Mâlike (ra) göre, bitki ile de teyemmüm yapmak câİzdİr. (Fethul-Ellâm C,1 S.299 – Rahmetul-Ummeh S.18)
5- Toprağın temiz ve tâhir olması.
6- Toprağın müsta’mel, yani daha önce teyemmümde kullanılmış olmaması.
7- Toprağı alırken, kasd (teyemmüm için toprağa yönelme) niyyeti ve şuûrunun taşınması.
Dolayısıyla kişinin bulunduğu yerde, rüzgarın uzuvlarına toz toprak estirmesi, toprakla teyemmüm sayılmaz.
8- Ayrı ayrı alınan toprağın, yüze ayrı, ellere ayrı, toplam iki ayrı vuruş ile mesh edilmesi.
9- Uzuvların üzerinde, necâsetin belirgin (aynî) maddesi yada herhangi bir hâil (engel) varsa, teyemmüme geçmeden önce bunun izâle edilmiş olması.
10- Teyemmümün namaz vaktinin girişinden sonra yapılması.
11- Edâ yada kazâ olsun, her farz-ı ayn için ayrı teyemmüm yapılması. (Buşral-Kerîm S.102-105 – Fethul-Ellâm C.l S.291-300)