Keçi, koyunla akraba olan evcil bir hayvandır. Yabani cinsi Alpler’de, Toroslarda, İran ve Orta Asya dağlarında yaşar. Evcil keçilerin ömrü 14 yıl kadardır. Keçiler annelerinin karnında 21-23 hafta kaldıktan sonra doğar. Bir doğumda iki yada üç yavru, ender olarak dört ve beş yavru dünyaya gelir. Keçinin erkeğine “Teke” yavrusuna “oğlak“denir. Bir yaşındaki erkek ve dişisine çebiç denir. Tekkelerin fena bir kokusu vardır. Türkiye’de tiftik ve kıl keçisi cinsleri yetişir.
Keçiler, sarp yamaçlara rahat tırmanır, patika ve uçurumlar kenarında dolaşmaktan çekinmezler. Bundan dolayı zor geçitlere keçiyolu denir. Evcil olanları sütü, derisi ve tiftiği için beslenir. Taze filiz ve yaprakları severler. Ağaçların büyüme zamanlarında yeni açılgınlarını yediklerinden baharda zararlı olabilirler.
Malta keçisi, boynuzsuz bir keçi cinsidir. Gerdanında memeye benzer iki uzantı mevcuttur. Beyaz ve uzun tüyleriyle dikkat çeken Keşmir ve Ankara keçisi, tiftiği çok beğenilen keçi cinslerindendir. Malta keçisi ile Saanen keçisi, dünyada en çok süt veren keçi cinslerindendir. Bu keçilerin yıllık laktasyonu 1000 kg civarındadır. Genelde keçilerin derileri eldiven, çanta ve ayakkabı yapımında, kılları ve yapağıları ise dokumacılıkta kullanılır. Keçilerin sütü az yağlı ancak besleyicidir. Keçiler, eski çağlardan beri evcil olarak insanoğlunun hizmetindedir. Türkiye’de kıl keçisi, tiftik keçisi, Kilis keçisi, Halep keçisi, Maltız keçisi ve Saanen keçisi olmak 6-7 çeşit keçi ırkı vardır.