Resulullah (sav) buyurdular ki: “Şekavet sahibi Allah’a yakındır, insanlara yakındır, cennete yakındır, cehennemden uzaktır. Cimri ise Allah’tan uzaktır, insanlardan uzaktır, cennetten uzaktır, cehenneme yakındır. Cahil şekavet sahibini Allah, cimri ibadet düşkününden daha çok sever.”
Ravi: Ebu Hüreyre
Kaynak: Tirmizi, Birr 40, (1962)
Resulullah (sav) bir hadis-i kudside, Allah Teala hazretlerinin şöyle söylediğini haber verdi: “Sen infak et, ben de sana infak edeyim.” Efendimiz devamla dedi ki: “Allah’ın eli (yedullah) doludur. Gece ve gündüz (boyu yapılan) arkası kesilmez infaklar onu azaltmaz. Arz ve semavatın yaratılaşından beri Allah’ın infak ettiklerini düşünün! Bunlar, O’nun elindekinden hiçbir şey eksiltmemiştir. O’nun Arş’ı suyun üzerindeydi. Elinde mizan da var, alçaltır, yükseltir.”
Ravi: Ebu Hüreyre
Kaynak: Buhari, Tevhid 22,35, Tefsir, Hud 2, Nafakat 1; Müslim, Zekat 37, (993); Tirmizi, Tefsir, (3048)
Resulullah (sav) yarın için hiçbir şey biriktirmezdi.
Ravi: Enes
Kaynak: Tirmizi, Zühd 38, (2363)
Resulullah (sav) Huneyn dönüşü yol alırken bedeviler ısrarla (ganimetin taksimini) taleb ediyorlardı. Öyle ki bir ara, Resulullah (sav)’ı bir semure ağacına doğru sıkıştırdılar ve ridasını kaptılar. Bunun üzerine durup şunu söyledi: “Ridamı verin, şu taşlar sayısınca koyun olsa, ben yine de onu aranızda taksim ederdim. Ve sonra görürdünüz ki, ben ne cimriyim, ne yalancıyım, ne de korkağım.”
Ravi: Cübeyr İbnu Mut’im
Kaynak: Buhari, Cihad 24, Humus 19
Resulullah (sav) bize ikindi namazı kıldırmış idi. (Selam verince) acele ile cemaati yarıp evine girdi. Halk onun bu telaşesinde hayrete düşmüştü. Ancak geri dönmesi gecikmedi. Gelince, (halkın merakını yüzlerinden anlayan Hz. Peygamber şu açıklamayı yaptı): “Yanımda kalan birkısım altın vardı (namazda) onu hatırladım. Beni alıkoyacağından korktum ve hemen gidip dağıttım.”
Ravi: Ukbe İbnu’l-Haris
Kaynak: Buhari, Ezan 155, Amel fi’s-Salat 18, Zekat 20, İsti’zan 36; Nesai, 104 (3, 84)
Muhacirler Medine’ye geldikleri vakit ellerinde hiçbir şey yoktu. Ensar ise arazi ve akar sahibi kimselerdi. Her yıl mallarını, ürünlerinin yarısını onlara vermek, bunlar da çalışma ve bakım işlerini üzerlerine almak şartıyla anlaştılar. Enes’in annesi kendine ait olan bir hurmalığı Resulullah (sav)’ verdi. Resulullah (sav) Hayberlilerle savaşıp orayı fethettikten sonra muhacirler, bağlarını ensar’a iade ettiler. Resulullah (sav) da zikri geçen hurmalığı Enes’in annesine iade etti.
Ravi: Enes
Kaynak: Buhari, Hibe 35; Müslim, Cihad 70, (1771)