Kiremit gibi, arduvaz da, yapıların damlarında örtü malzemesi olarak kullanılır. Bu yüzden «dam taşı» adıyla da anılır. Arduvaz, açık ocaklardan kaya parçaları (ya da şist blokları) halinde çıkarılır; düzgün parçalar halinde kesilir. Düzgün ve ince arduvazlar elde etmek için, yakın zamanlara kadar şistin yaprakları elle ayrılıyordu.
Şist, yer katmanlarının alt üst olmaları sonucu, yüzyıllar boyunca yüksek basınç altında kalan özlü çamur tabakalarından meydana gelen , yaprak dokulu bir kayaçtır. Kayaç, özellikle ocaktan çıkarıldıktan sonra kısa süre içinde işlenirse, yaprakları kolayca ayrılır: açık havada, arduvaz sertleşir ve çok bekletildikten sonra işlenmek istenirse kırılır.
Arduvaz, şist halinde, açık ocaklardan çıkarılır. Ama, delme çekiçleri ve demir kamalarla derinde işletilen, arduvaz yatakları da vardır. Açık havaya çıkarılan killi kayalar, işlenmek üzere arduvaz yarıcılarına teslim edilir. Yarıcılar bunları yaklaşık on santimetre kalınlığında levhalara ayırırlar, levhalarda, biçiciler tarafından düzgün şeritler halinde kesilir. Uzman işçiler bu şeritleri küçük levhalar halinde kırarlar; küçük levhalar da daha sonra, giderek daha ince yapraklar halinde yarılır. Geriye, bu yapraklara arduvazların son biçimini vermek kalır: bu işlemi de yontucu yapar.
Eskiden elle yapılan bu işler için, ağaç destek ve büyük yarma bıçağı gibi özel âletler kullanılırdı. Günümüzde, basit makineler şisti levhalar halinde ayırır ve kesme makineleri, büyük çaba harcamadan yararlar. Dünyanın başlıca arduvaz üreticisi ülkeleri İngiltere, Amerika Birleşik Devletleri ve Fransa’dır. Türkiye’de de Nevşehir ilinde zengin arduvaz yatakları bulunmuştur.