Yerlerine ve kullanımlarına göre, duvarlar farklı biçimlerde inşa edilir. Cephe duvarları, alınlık duvarları, bölme duvarları ve dayanak duvarları sağlam temeller üzerine çıkılır. Ara bölmelerin yapımı daha basittir. Beton, kesme taş, tuğla, yapı taşı, alçı karolar, duvarların yapımında yer alan temel malzemelerdir.
Duvar, bitmiş binanın kocaman kütlesini zorlanmadan taşıması gereken temeller üzerine oturur. Temel atmadan önce, yer altının kesin durumunu iyice belirleyecek sondajlar yapılır. Bu amaçla, karot alıcı denilen özel delme âletleriyle, incelenecek arazinin zayıf bir kesiminden, silindir biçiminde örnekler çıkarılır.
Sert zemin üzerine atılacak temellerin beton taban döşekleri duvarlardan daha geniş tutulur ve don tehlikesine karşı yeterince derine dökülür. Zemin yüzeyde gevşekse, temeller, sağlam tabakaya kadar kazılıp betonarme doldurulan kuyular üzerinde inşa edilir. Eğer sert tabaka delinemezse, toprağa prefabrike ya da inşaat yerinde hazırlanmış kazıklar çakılır. Bir beton taban döşeği, yüzeyde bu kazıkları birbirine bağlayarak düzgün ve çok sağlam atılmış bir temel görevini yapar.
Cephe duvarları, geleneksel olarak, birbirine harçla (çimento, kum ve su) tutturulan kesme taşlar ya da tuğlalarla örülür. Ama modern teknikler, içine beton dökülen tahta ya da çelik kasalardan yararlanırlar. Hattâ bazen, binanın parçaları fabrikalarda kalıba dökülüp prefabrike yapı elemanları olarak hazırlanır ve inşaat yerinde bir vinç yardımıyla birleştirilir.
Çağdaş konut kulelerinde, geleneksel duvar olarak yalnızca bir omurga vardır; cephe duvarları ve döşemeler, kirişlerin, cam ve diğer hafif bölmelerin birleşmesinden meydana gelir.