Tövbe, bilerek veya bilmeyerek, açıktan veya gizlice işlenmiş günahlardan, hatalardan ve kusurlardan pişmanlık duymak, onları bir daha yapmamaya kesin karar vermek ve yeniden aynı günahlara düşmemek için çaba göstermektir. Tövbe; kulun işlediği küçük veya büyük günahlardan, yüce Allah’a karşı pişmanlık duyup da onları tekrar işlemeyeceğine dâir azm edip içinden söz vermesidir. Tövbe, Allah’tan özür dilemek, hatalardan dönüp Allah’a yönelmektir, işlenen suç, kabahat ve kusurlardan dolayı Allah’tan utanarak bağışlanmak için samimiyetle yalvarmaktır.
Tövbenin kabul edilmesi için iki temel şartın bulunması gerekir. Bunlar;
1. işlenen günaha veya hataya yürekten pişman olmak ve bir daha yapmamaya samimi olarak niyet edip karar vermek.
Kuran bu tür tövbeye “nasuh tövbe” adını verir. Nasuh, “samimi, içten, yürekten” anlamlarına gelir. Bu şart, tövbenin zorunlu şartıdır. Bu olmazsa tövbe dilimizle söylediğimiz birkaç kelimeden öteye geçemez.
2. Aynı hata veya günahı işlememek için elden geldiğince çaba göstermek.
Hata ve günahlar insan içindir. Bilerek veya bilmeyerek hata ve kusur işlenebilir. Önemli olan hatada ısrar etmemektir. Günah ve hata işlememek için insan, kendisini günah ve hatalara sürükleyecek yerlerden, durumlardan ve kişilerden de uzak durmalıdır.