TEBBET SÛRESİ: Ayrıca Mesed veya Leheb sûresi olarak adlan-dırılan bu sûre, Mekkî dönemin başlangıcında nazil olan sûrelerdendir. Hak dine düşmanlık etmesi sebebiyle kin ve hasedinden yanan, böylece varacağı ebedî cehenneme girmeden, dünyada aleve giren ve “ateşlik” manasına gelen Ebû Leheb ile eşinin şahsında din düşmanlarının akıbetini bildirir. Ebû Lehebin akıbetini ve kâfir olarak öleceğini senelerce önce haber vermektedir. Hastalığı sebebiyle katılmadığı Bedir savaşında Mekkelilerin yenilmesine o kadar üzüldü ki bir hafta sonra ibret olacak şekilde öldü.
Bismillahirrahmanirrahim.
1 – Kurusun Ebû Lehebin elleri. Zaten de kurudu!
2 – Ona ne malı, ne de yaptığı işler fayda verdi!
3 – O alev alev yükselen ateşe girecek,
4-5 – Eşi de boynunda bükülmüş urgan olarak o ateşe odun taşıyacak. Ebû Süfyan’ın kızkardeşi olan eşi Ümmü Cemil de kocasından geri kalmayan bir düşmandı. Diken toplayıp Resûlullahın yoluna saçardı. Ahiretteki akıbetini de kendisi istemiş olarak, kendini yakacak olan odunu taşıma işini devam ettirecektir.