FURKAN SÛRESİ; 77 ayet olup Mekkede nazil olmuştur. Bir önceki Nûr sûresinde işaret edilen Kur’anın evrenselliği bu surenin ilk ayetiyle bir serlevha haline getirilir. Vahiy ve nübüvvet konusunda müşriklerin itirazları çürütülür. Hak ile bâtılı ayırdeden bu Furkanın, bu dini benimseyenleri fikren ve ruhen yükselteceğine, hayatlarında önemli değişiklik yapacağına işaret etmekte, iyiyi de kötüyü de açıkça ortaya koyup tercihi muhataba bırakmaktadır. Sûrenin son kısmı ise bu dini benimseyen “Rahmanın kulları” nın faziletli hayat programlarını vermektedir.
Bismillahirrahmanirrahim
1 – Hayır ve bereketi ne muazzamdır o Zatın ki bütün ins ve cinni uyarsın diye o has kuluna doğruyu eğriden ayıran Furkanı indirdi. [18,1-2; 4,136; 25,32; 17,1; 72,19; 41,42; 7,158]
2 – Göklerin ve yerin hakimiyeti Onundur. O asla evlat edinmedi, hakimiyette hiç bir ortağı olmadı. Her şeyi yaratıp nizam veren ve her şeyin varlığını bir ölçüye göre belirleyen Odur. Ayetin aslında “takdir” tabiri kullanılmaktadır. Bunun anlamı şudur: Allah kâinattaki bütün varlıkları yaratmakla kalmaz, onlardan her birine mahsus bir yapı, biçim, boy, miktar, her aşamadaki gelişme sınırı, ömür müddeti gibi bütün yönlerini belirler. Tevhid inancını olanca kapsamıyla bildirdiği için Hz. Peygamber tarafından, konuşmaya başlayıp aklı eren çocuklara, Kur’andan ilk öğretilmesi gereken yerlerden olarak tavsiye buyurulmuştur.
3 – Böyle iken müşrikler Allahtan başka bir takım tanrılar edindiler ki, hiçbir şey yaratmaya güçleri yetmez, üstelik kendileri başkası tarafından yaratılırlar. Başlarına gelen zararı savamaz, kendileri için fayda celbedemezler, ne öldürmeye, ne diriltmeye ve ne de ölümden sonra tekrar diriltmeye güçleri yetmez. [53,23; 46,4; 16,20; 31,28; 54,50; 36,53; 37,19]
4 – Kâfirler: “Kur’an onun uydurduğu bir yalan olup, bu hususta başkaları da kendisine yardımcı olmuşlardır” diye iddia ettiler. Onlar böylece, kesin bir yalan söyleyip zulmettiler.
5 – Ayrıca: “Onun söyledikleri, kendisi için yaz-dırtmış olduğu ve sabah akşam kendisine dikte ettirilen önceki nesillerin efsanelerinden başka bir şey değildir” dediler. Müşrikler Hz. Peygamber (a.s) dan 40 yaşından sonra her yönü ile mükemmel bir eser görüp onu Allahın kelamı kabul etmeyince kaynak aramaya mecbur kaldılar. Az çok yazı çiziştiren bir iki azatlı, köleden başkasını bulamadılar: Addas, Yesar ve Cebr. Halbuki bunlar gibi yüzlercesi bir araya gelse bile Kur’ana benzeyen bir eser ortaya koyamazlardı. Diğer taraftan, eski efendilerine rağmen onların Hz. Peygamberin safına katılmaları düşünülemezdi. Onun yanında yer almaları, canlarından daha değerli gördükleri bir hakikat bulduklarını gösterir. Hem öğretmiş olsalar, çıraklarına bağlanıp teslim olabilirler miydi? İşte daha bunun gibi gerekçeler sebebiyledir ki Kur’an onların bu iddialarını “kesin bir yalan söyleyip zulmediyorlar” diyerek kestirip atmıştır.
6 – De ki: “Onu, göklerdeki ve yerdeki bütün sırları bilen Yüce Allah indirdi. O, gerçekten Gafurdur, Rahimdir.”
7 – Yine: “Ne oluyor bu Peygambere, böyle Peygamber mi olur: Yemek yiyor, çarşı pazarda dolaşıyor! Bari yanında heybetli bir melek olsaydı da etrafındaki insanları korkutup uyarıda bulunsaydı!” [23,24; 6,9; 17,9] Müşriklerin zihniyetine göre, insanlar üzerinde etkili olmak için beşer değil de üstün bir varlık, hiç değilse güçlü bir lider olmalı, yanında istediği her şeyi yaptıracağı heybetli bir melek bulunmalıydı.
8 – “Yahut kendine bir hazine verilse, yahut kendisinin içinden yiyeceği bir bahçesi olsaydı!” Hasılı o zalimler: “Doğrusu siz, sadece büyülenmiş bir adamın peşine düşmüşsünüz” dediler.
9 – İşte bak senin hakkında nasıl tutarsız misaller getiriyorlar. Doğrusu onlar saptılar, artık asla yol bulamazlar!.
10 – Hayır ve bereketi ne muazzamdır O Zatın ki dilediği takdirde senin için bundan daha iyisini, içinden ırmaklar akan cennetleri verir. Senin için orada saraylar yaptırır. [17,93]
11 – Aksine onlar kıyamet saatini yalan saydılar, Her kim O saati yalan sayarsa, bilsin ki Biz ona harlı bir ateş hazırlardık.
12 – Bu ateş onları, daha uzaktan görünce, onun hışımlanmasını ve korkunç homurtusunu işitirler.
13 – Elleri boyunlarına kelepçelenmiş, ayakları bukağılı olarak cehennemin daracık bir yerine tıkılınca, orada yok olmak için can atarlar.
14 – “Bugün bir kere değil, defalarca dövünüp durun, ölümü isteyin” denilecek kendilerine. [52,16; 14,21]
15 – De ki: “Bu mu iyi, yoksa takva ehline vadolunan ebedi Cennet mi?” Orası onlar için bir mükâfat ve pek güzel bir akıbettir. [15,48; 38,53]
16 – Orada arzu ettikleri her şey bulunacak, hem ebedi olarak kalacaklardır. Bu, Rabbinin üzerine aldığı ve müminlerce hep istenen bir vâdidir. Müminlerin dualarında bu ebedi cennetin kendilerine verilmesini istediklerine ve Cennetin gerçekten istenmeye layık bir yer olduğuna işarettir. Ayrıca müminlere Cennetin verilmesine dair melaike tarafından yapılan: “Ya Rabbenâ, onları kendilerine vaad ettiğin Adn cennetlerine yerleştir” duasına da işaret vardır.
17 – Gün gelir, Allah müşriklerle, onların Alahtan başka ibadet ettikleri putları diriltip bir araya toplar ve “Siz mi, der, saptırdınız bu kullarımı, yoksa kendileri mi yoldan çıktılar?”
18 – “Sübhansın! Yüceler Yücesisin!” derler. Senden başka dost edinmeyi düşünmek bize yaraşan şey değildir; ne var ki Sen onları ve babalarını, nimetlerine mazhar edip ömür vererek yaşatınca onlar Seni yadetmeyi unuttular ve helake müstahak bir güruh haline geldiler.” [34,40-41; 46,5-6]
19 – “İşte gördünüz a!, denir o müşriklere, taptığınız nesneler söylediklerinizde sizi yalancı çıkardılar. Artık ne azabı savmaya, ne yardım temin etmeye çare bulamazsınız.” İşte ey bütün insanlar, bilin ki: “İçinizden kim bu şirk koşma zulmünü işlerse, ona büyük (ebedi) azap tattıracağız.” Bu hitap değişikliğine Nesefi dikkat çekmiştir. Aksi halde, müşrik olarak ölüp haşredilmiş kimselerin akıbetleri zaten kesinleştiğinden, onların muhatap sayılmala-rının mânası yoktur.
20 – Senden önce gönderdiğimiz peygamberler de yemek yer, çarşılarda ihtiyaçlarını temin ederlerdi. Böylece sizi birbirinizle imtihan ediyoruz: bakalım buna sabredecek misiniz, sabredemeyecek misiniz? Rabbin zaten her şeyi görmektedir. [46,9; 18,110; 21-8; 12,109]
21 – Ahirette huzurumuza gelip Bizimle karşılaşa-caklarını düşünmeyenler: “Bize elçi olarak melekler gönderilmeli yahut Rabbimizi görmeli değil miydik?” dediler. Gerçekten onlar kendilerini büyük görüp azgınlıkta iyice haddi aştılar. [6,124; 17,92]
22 – Gün gelecek, melekleri görecekler; fakat o gün o suçluları sevindirecek hiçbir haber olmayacak ve melekler onlara: “sevinmek size haram! haram!” diyecekler. [15,8; 8,50; 6,93; 41,30-32]
23 – Onların yaptıkları her işin üzerine varıp, hepsini toz duman edeceğiz. [14,18; 2,264; 24,39]
24 – Ama o gün, cennetlikler, kalınacak yerlerin en iyisinde, dinlenme yerlerinin en güzelinde bulunacaklardır. [59,20; 25,76] Cennette uyku olmadığından, makîl, “dinlenme yeri” anlamını ifade eder.
25 – Gün gelecek gök, beyaz bulutlar şeklinde yarılıp dağılacak, melekler bölük bölük indirilecek. [69,15-17]
26 – İşte o gün tam hakimiyetin Rahman’a ait olduğu iyice açığa çıkacaktır. Kâfirler için çok çetin bir gün olacaktır o gün. [69,17; 2,210; 40,16; 74,9-10; 21,103]
27-29 – O gün zalim, parmaklarını ısırır “Eyvah! der, keşke o Peygamberle birlikte bir yol tutaydım. Eyvah! keşke falanı dost edinmeyeydim! Vallahi bana gelen Zikirden beni o uzaklaştırdı. Zaten Şeytan, insanı işte böyle uçuruma sürükleyip sonra da yüzüstü, yalnız bırakır.” [59,16; 14,22; 33,66-68]
30 – O gün Peygamber: “Ya Rabbi, halkım bu Kur’anı terkedip ondan uzaklaştılar!” der.
31 – İşte böylece Biz her Peygamber için suçlulardan bir düşman ortaya çıkardık. Ama tasalanma! Senin Rabbin yol gösterici ve yardımcı olarak yeter mi yeter! [6,112-113] Bir hadis meali: “Herkim Kur’anı öğrenir de Mushafı asar, ilgilenmez ve bakmazsa, kıyamet günü gelir yakasına sarılır: “Ya Rabbi, bu kulun beni mehcur etti, beni terk edip uzak kaldı, benimle amel etmedi be-nimle onun arasında Sen hüküm ver” der. (Âlûsî)
32 – Bir de o kâfirler dediler ki: “Bu Kur’an ona toptan, bir defada indirilmeli değil miydi?” Halbuki Biz vahiyle Senin kalbini pekiştirmek için böyle ara ara indirdik ve onu parça parça okuduk. [17,106]
33 – Onların sana itiraz için getirdikleri hiç bir temsil, hiç bir soru olmaz ki, ona karşı Biz sana gerçek durumu bildirmeyelim ve en güzel açıklamayı yapmayalım.
34 – O halde Sen o kâfirlere de ki: “Yüzleri üstünde sürünen sürüler halinde cehenneme tıkılacak olanlar yok mu, işte onlar yerce en fena, yolca da en sapıktırlar.” [17,98; 54,48]
35 – Gerçekten Biz, Musa’ya Kitabı verdik ve kardeşi “Harun” u da maiyetinde yardımcı kıldık.
36 – “Haydi ayetlerimizi yalan sayan o halka gidiniz!” dedik. Sonunda o toplumu yerle bir ettik.
37 – Nûh’un halkına gelince, onlar Peygamber-lerini yalancılıkla suçladıklarında onları suda boğduk ve kendilerini insanlar için bir ibret vesilesi yaptık. Zalimlere gayet acı bir azap hazırladık. [69,11-12]
38 – Âd’ı, Semûd’u, Ress halkını, bu arada daha birçok nesilleri de inkârda ısrarları sebebiyle helâk ettik. [17,17; 23,31]
39 – Onların her birine uymaları için misaller getirdik. Ama öğütleri tutmadıkları için hepsini kırıp geçirdik.
40 – Şu Kureyş müşrikleri, belâ yağmuruna tutulan, üstüne taş yağdırılan şehre de vardılar. Peki, orada olup biteni farketmediler mi? Doğrusu onlar öldükten sonra diriltileceklerini hiç düşünmezler. [26,174; 37,137-138; 15,76-79]
41 – Seni gördüklerinde mutlaka seni alaya alır ve: “Allahın, Resûlü olarak gönderdiği bu şahıs mı imiş! Bula bula bunu mu bulmuş?” derler. [21,36; 13,32]
42 – “Eğer biz sebat etmeseydik, nerdeyse bizi tanrılarımızdan vazgeçirteceklerdi.” Ama kendilerini bekleyen azabı gördükleri vakit asıl sapanın kim olduğunu işte o zaman anlayacaklardır.
43 – Baksana şu kendi heva ve heveslerini tanrı edinen kimseye! Artık sen mi vekil olacaksın ona, İşlerini sen mi yürüteceksin? [35,8; 28,56; 45,23] “Gök kubbesi altında Allahtan başka tapılan şeyler içinde hevadan daha müthişi yoktur.” (Hadis-i Şerif, Taberani’den, Âlûsi)
44 – Yoksa sen onlardan çoğunun söz dinlediğini, yahut aklını çalıştırdığını mı sanıyorsun? Doğrusu onlar davarlar gibidirler, hatta onlar yolca daha da sapkındırlar. [67,10]
45-46 – Bakmaz mısın Rabbin gölgeyi nasıl uzatır? Dileseydi onu hareketsiz kılardı. Sonra nasıl Güneşi ona delil kılarız? Sonra da nasıl tutup onu azar azar kendimize doğru dilediğimiz yere alırız. Ayet-i kerime ışığa bağlı olarak gölgenin görünmesine, Güneşin yükselmesiyle gittikçe gölgenin kısalmasına dikkat çekiyor. Allahın kainata koyduğu kanunlara ve o nizamın kurucusuna dikkat çekiyor.
47 – Size geceyi örtü, uykuyu bir istirahat, gündüzü de dağılıp çalışma vakti kılan O’dur. [91,4; 78,10; 28,73]
48-49 – Rüzgarları rahmetinin önünden müjdeci olarak gönderen de O’dur. Ölü diyarlara hayat vermek ve yarattığımız nice hayvanlara ve insanlara su vermek için gökten terte-miz suyu da Biz indirmekteyiz. [22,5; 42,28; 30,50]
50 – Bu gerçeği, insanların iyice düşünmeleri için Biz, farklı üsluplarla anlatsak da insanların çoğu nankörlükten başka bir şey yapmıyorlar. Ayet-i kerime şu manaya da gelebilir: “Biz yağmuru insanlar yani ülkeler arasında taksim ettik ki insanlar düşünüp ibret alsınlar.”
51 – Eğer isteseydik her şehire bir uyarıcı peygamber gönderirdik. [6,19-92; 11,17; 7,158]
52 – (Fakat evrensel uyarma görevini sana verdik) O halde Sen asla kâfirlere itaat etme ve Kur’ana dayanarak onlarla büyük bir mücahede gerçekleştir. [9,73]
53 – Biri tatlı, susuzluğu giderici, öbürü tuzlu ve acı iki denizi salıveren, birbirine karışmadan akıtan fakat, aralarına bir engel, aşılmaz bir sınır koyan O’dur. [27,61; 55,19-21]
54 – İnsanı bir parça sudan yaratıp da soy ve evlilik bağından oluşan bir sülale haline getiren de O’dur. Senin Rabbin her şeye kadirdir.
55 – Buna rağmen bir kısım insanlar, kendilerine, tapmaları halinde fayda, tapmamaları halinde zarar veremeyen birtakım şeyleri tanrılaştırıp, Allahtan başka onlara ibadet ettiler. Zaten kâfir, Rabbine karşı hep batıla arka çıkar. [36,74-75]
56 – Biz seni sadece müjdeleyici ve uyarıcı olarak gönderdik.
57 – De ki: “Benim bu hizmet için sizden istediğim hiç bir ücret yoktur. Tek isteğim, Rabbine doğru bir yol tutmak isteyen insanlardır.” [38,86; 26,89]
58 – Öyleyse sen ölmeyen, o mutlak hayat sahibi Allaha dayan ve Onu hamd ile tesbih et. Onun kendi kullarının günahlarından haberdar olması yeter. [57,3; 73,9; 67,29]
59 – Gökleri, yeri ve ikisinin arasında olan şeyleri altı günde yaratan, sonra da Arşı üzerine hükümran olan O’dur. O Rahmandır, Sen O’nu, o herşeyi Bilen’e sor. [4,59; 42,10; 6,115]
60 – O müşriklere “Rahman’a secde edin!” denildiğinde “Rahman da ne imiş! Bize emrediyorsun diye secde mi edeceğiz?” dediler ve bu davet onları imandan büsbütün uzaklaştırdı. [26,23] Kafirler, kasden bilmezlikten gelip alay etmek için böyle sordular, yoksa Rahman kelimesini bilmediklerinden değil. Aksi halde “Rahman kim?” diye sorarlardı. Onlar, düşman oldukları İslama tepkilerini böylece belirtmek istiyorlardı. Zira İslamın bir özeti ve sembolü olan Bismillahirrahmanirrahim’de yer alması ve Kur’anda Allah lafza-i celalinden sonra Uluhiyyetin ikinci özel ismi olarak elliden fazla ayette zikredilmesi onları rahatsız ediyordu.
61 – Gökte burçlar yaratan, onların içinde bir kandil (Güneş) ve nurlu bir Ay yerleştiren Allah, yüceler Yücesidir, hayır ve ihsanı sınırsızdır. [15,17; 71,16; 67,5; 10,5]
62 – Tefekkür ederek ders almak veya şükretmek isteyenler için gece ile gündüzü peşpeşe getiren O’dur. [14,33; 7,57; 36,40; 3,190]
63 – Rahman’ın has kulları o kimselerdir ki onlar yerde tevazu ile yürürler. Cahiller kendilerine laf atarsa “Selametle!” derler. [17,37] Zorba, mağrur, saygısız, kaba ve haşin değil, sükûnet ve vakar ile alçak gönüllü bir şekilde, terbiyeli ve nazik yürürler. Etrafa sıkıntı vermezler. Cahillik edenlere çatmaya tenezzül etmezler.
64 – Geceyi Rablerine secde ve kıyam ile, ibadet-le geçirirler. [15,17-18; 32,16; 39,9] Yatışları, kalkışları hep Allah için olur.
65-66 – Ey Ulu Rabbimiz, derler, cehennem azabını bizden uzaklaştır. Zira onun azabı tahammülü zor, devamlı bir helaktır. Ne kötü bir varış yeri, ne fena bir yerleşim yeridir orası!
67 – Rahman’ın o has kulları, harcamalarında ne israf eder, ne de eli sıkı davranırlar; bu ikisinin arasında bir denge tuttururlar. Masraf: mutlaka gerekli bir durum veya ihtiyaç yahut tamamlayıcı güzellik için olur. Bu sınırın ötesi israftır.
68 – Onlar, Allahla beraber başka bir tanrıya yalvarmazlar. Allahın muhterem kıldığı bir canı haksız yere öldürmezler. Zina etmezler onlar. Kim de bunları yaparsa günahının cezasını bulur.
69 – Kıyamette, o büyük duruşma gününde cezası katmerli olur, ve azap içinde, zillet içinde ebedi kalır.
70 – Ancak şu var ki dönüş yapıp iman edenler güzel ve makbul işler işleyenler bundan müstesnadır. Allah onların kötülüklerini iyiliklere, günahlarını sevaplara çevirir. Çünkü Allah Gafurdur, Rahimdir: Sınırsız mağfiret ve ihsan sahibidir. [4,48; 93]
71 – Kim tevbe edip, güzel ve makbul işler yapar-sa, gereğince tevbe eden işte odur. [4,110; 9,104; 39,53]
72 – O kullar, yalan şahitlik etmezler. Boş söz ve işlere rastladıklarında vakarla oradan geçip giderler.
73 – Kendilerine Rablerinin ayetleri hatırlatıldığında onlara karşı sağırlar ve körler gibi davranmazlar.
74 – Ve şöyle niyaz ederler: “Ey keremi bol Rabbimiz, bize gözümüzün gönlümüzün süruru olan temiz eşler ve nesiller ihsan eyle, müttakilere önder eyle bizi!” Yalnız müttaki olmakla yetinmeyip, müttakilerin önderi olmak arzusu, ne ulvi bir düşüncedir! Bundan yüksek bir fikri ilerleme ve ideal düşünülemez.
75-76 – İşte onlara, hak yolda sabır ve sebat göstermelerine karşılık, kendilerine cennetin üstün sarayları verilecek. Oraya selamla, hürmetle buyur edileceklerdir. Hem de devamlı kalmak üzere oraya gireceklerdir. Ne güzel varış yeri, ne güzel bir yerleşim yeridir orası! [11,108]
77 – De ki: “Duanız olmazsa Rabbim size ne diye değer versin ki? Ama siz, ey inkârcılar! size bildirdiklerimi yalan saydınız, artık bu günahtan yakanızı kurtaramayacaksınız.”