İSRÂ SÛRESİ; Mekkede nazil olmuş olup 111 ayettir. İlk ayetinde İsra olayından bahsettiğinden bu ismi almıştır. Hicretten takriben bir – birbuçuk yıl önce indirildiği düşünülebilir. İsra sûresi de diğer Mekki sûreler gibi tevhid, nübüvvet, ahiret inançlarına yer verdiği gibi namaz, infak emirlerinin yanında ana – babaya itaat, zina yasağı ve birçok ahlaki prensiplere de yer verir. 60. ayetten itibaren birkaç ayette İsranın (miracın) hikmetleri bildirilir. Daha sonra Hz. Adem – İblis kıssası yeniden ele alınır. Kur’anın faziletlerine dair açıklamalar yapılır. Kâfirlerin ısrar ve tahakkümle mûcize istekleri cevaplandırılır. Hz. Musa (a.s) a buna benzer dokuz mûcize verildiği halde, muhataplarının iman etmedikleri bildirilir. Tevhidi ilan eden ayetlerle sûre sona erdirilir.
Bismillahirrahmanirrahim.
1 – Bir gece, kendisine bazı delillerimizi gösterelim diye kulu Muhammedi, Mescid-i Haramdan, çevresini mübarek kıldığımız Mescid-i Aksaya götüren O zatın şanı yücedir, bütün eksikliklerden uzaktır. Gerçekten, herşeyi işiten, her şeyi gören Odur. [53,18; 17,60] Mescid-i Aksa, Kudüs’teki Beytü’l-Makdisdir. Nitekim İsra (mirac) hadisinde Hz. Peygamber (a.s) “Buraka bindim, Beytü’l-Makdis’e vardım” buyurmuş-tur. Efendimiz oradan göğe yükseltildi, nebiler ve me-leklerle aleyhimüs selam görüştü. Cennet ve cehennemi, daha başka işaretleri gördü. Nihayet beş vakit namaz emri ile aynı gece döndü (Daha önce sabah ve yatsı kılınıyordu).
2 – Biz Musaya Kitap verdik ve onu İsrailoğullarına “Benden başkasını Rab edinmeyin, Benden başkasının himayesine girmeyin” diye, bu Kitabı doğru yolu gösteren bir rehber kıldık.
3 – Ey Nûh ile birlikte gemide taşıdığımız kimselerin nesli! Yalnız Bana güvenip, dayanın, Bana şükredin. Şunu bilin ki Nûh çok şükreden bir kul idi.
4 – Biz İsrailoğullarına Kitapda şu hükmü de takdir ettik: “Siz ülkede iki kere bozgunculuk yapacak ve açık zorbalıklar edeceksiniz”
5 – Onlardan birincisinin vâdesi gelince, kuvvet ve şiddet sahibi olan kullarımızı sizin üzerinize musallat ettik de onlar sizi yakalayabilmek için evlerin aralarına bile girerek her tarafı didik didik edip araştırdılar. Bu, yerine getirilmesi gereken bir vaad idi. Bozgunculukları neticesinde maruz kaldıkları ilk felaket M.Ö. 598’de Babil kralı Buhtunnasr’ın istilasıdır. O Kudüsü ve Beyt-i Makdisi yerle bir etti. İsrailoğullarını Filistinden sürüp çeşitli ülkelere dağıttı. Bir kısmını da Babile götürdü. Onlara verilen ilk ceza budur. 529’da Pers kralı Hüsrev Babili alınca İsrailoğullarına Kudüse dönme ve Mabedi inşa etme izni verdi. Daha sonra Ezra, kaybolan Tevratı yeniden derledi. Dini ıslahat yapıldı. M.Ö. ikinci yüzyıl sonunda Rum işgalinden sonra dini bir canlanma ile Makkabiler devletini kurdular. Tekrar bir çürüme ve tefrika Romalıların M.Ö. 63’de Filistini işgal etmeleriyle sonuçlandı. Manevi çöküşleri daha arttı. M.S. 70’de Romalı Titus Kudüs’ü alıp Yahudileri kılıçtan geçirdi. Beyt-i Makdisi yaktı yıktı. Ayette bildirilen ikinci felaket bu olabilir.
6 – Sonra o istilacılara karşı size galibiyet ve zafer verdik, servet ve oğullarla kuvvetlendirdik, sayınızı daha da çoğalttık.
7 – İyilik ederseniz, kendinize iyilik etmiş olursunuz, kötülük ederseniz, onu da kendi aleyhinize işlemiş olursunuz. Derken sonraki taşkınlığınızın vâdesi gelince, kederinizden suratlarınız asılsın, daha önce girdikleri gibi yine Mescide girsinler ve istila ettikleri yeri mahvedip dursunlar diye başınıza yine düşmanlarınızı musallat ettik. [41,46]
8 – Olur ki tevbe edersiniz de Rabbiniz size merhamet eder. Eğer tekrar bozgunculuğa dönerseniz, Biz de size ceza vermeye döneriz. Zaten cehennemi kâfirlere zindan kılmışız.
9 – Gerçekten bu Kur’an insanları en doğru yola, en isabetli tutuma yöneltir. Güzel ve makbul işler yapan müminlere nail olacakları büyük mükâfatı müjdeler.
10 – Ahirete inanmayanlara ise gayet acı bir azap hazırladığımızı bildirir.
11 – İnsan, bazan şerri, tıpkı hayrı istercesine ister. Pek acelecidir bu insan! [10,11] İnsan, peşin zevk peşindedir. Ahiret nimetlerini de dünyada görmek ister. Acelecilikle, vakti gelmeyen nimete çarçabuk ulaşmak isteyen, ondan mahrum kalmakla cezalandırılır. Öyleyse müminler beddua değil, sabır ve ihtiyat ile hayra dua edip yararlı işler yapmalıdırlar.
12 – Biz gece ve gündüzü kudretimizi gösteren iki delil kıldık. Gece delilini sildik, gündüz delilini aydınlatıcı yaptık ki hem Rabbinizin lutfedeceği nimetlerin peşine düşesiniz, hem de yılların sayısını ve hesabı bilesiniz. Biz her şeyi açık açık bildirdik. [28,71-73; 25,61-62; 36,37-38]
13 – Her insanın yaptıklarını boynuna doladık, her insan yaptıklarına göre muamele görür. Nitekim kıyamet günü hesap defterini önünde açılmış bulacaktır. [99,7-8; 52,16; 4,123; 75,12-14] Ayet-i kerime insanın yaptığı her hareketle, adeta bir kalem gibi, daha doğrusu tuşa dokunmuş gibi kendi ekranında hayat boyunca bir şeyler yazıp durduğunu, kıyamet günü bunun çıkışını alacağı izleni-mini vermektedir. Dünya hayatında nefsin ihtirasları, gafletli insanın iyi ve kötüyü değerlendirmesini önlemektedir. Ama ahirette her şey gözönüne serilecektir.
14 – Şöyle deriz ona: “Defterini oku. Bugün muhasebeci olarak kendi işini görmeye kendin yetersin!”
15 – Kim doğru yolu seçerse, kendisi için seçmiş olur; kim de doğru yoldan saparsa, kendi aleyhinde sapmış olur. Hiçbir kimse başkasının günah yükünü taşımaz. Biz Peygamber göndermediğimiz hiçbir halkı cezalandırmayız. [35,18; 29,13; 16,25; 67,8-9; 39,70-71; 35,37] Bu ayetten anlaşıldığı üzere Peygamber tebliği, matlup şartlara göre ulaşmayan insanlar, İslamı öğrenip kabul etmediklerinden dolayı ahirette sorumlu olmazlar.
16 – Herhangi bir beldeyi imha etmek istediği-mizde oranın lüks içinde yaşayan şımarıklarına iyilikleri emrederiz, buna rağmen onlar dinlemez, fısk-u fücura devam ederler. Bu sebeple onun hakkında cezalandırma hükmü kesinleşir. Biz de orayı yerle bir ederiz.
17 – Hem Nuhdan sonra öyle nesiller helak ettik ki saymaya gelmez. Kullarının günahlarını Rabbinin görüp bilmesi yeter.
18 – Kim acele, şu peşin dünya zevkini isterse, Biz de dilediğimiz kimse hakkında ve dilediğimiz miktarda olmak kaydıyla, o dünya zevkini ona veririz. Ama sonra ona cehennemi mekân kılarız, O da yerilmiş ve kovulmuş olarak oraya atılır.
19 – Kim de ahireti ister ve ona layık bir biçimde mümin olarak gayret gösterirse, işte bunların çalışma-ları makbul olur.
20 – Hepsine, dünyayı isteyenlere de, ahireti isteyenlere de Rabbinin ihsanından veririz. Rabbinin ihsanı kısıtlanmış değildir.
21 – Bak nasıl dünyada onların kimini kimine üstün kıldık! Elbette ahirette erişilecek daha büyük mertebeler, kazanılacak daha yüksek faziletler vardır. Servet, sağlık ve diğer imkânlar yönünden insanların farklı olmaları Allahın takdiridir. Bu ayet, dünyadaki işlere göre, ahirette de insanların farklı durumlarda olacağını bildirmektedir. Öyleyse insan asıl ebedi ha-yatta yüksek derecelere ulaşmak için çalışmalıdır.
22 – Sakın Allah ile beraber başka tanrı edinme, yoksa yerilmiş, bir kenara itilmiş vaziyette kalırsın.
23 – Rabbin şöyle buyurdu: Allahtan başkasına ibadet etmeyin. Anaya babaya güzel muamele edin. Şayet onlardan her ikisi veya birisi yaşlanmış olarak senin yanında bulunursa sakın onlara hizmetten yüksünme, “öff!” bile deme, onları azarlama, onlara tatlı ve gönül alıcı sözler söyle. [31,14] 22-39 bölümü, Medine döneminin başlamak üzere olduğu sırada gittikçe güçlenecek olan İslam toplumunun hangi temel esaslar üzerine kurulacağını ilan etmektedir. Bkz. 6,151-153
24 – Şefkatle, tevazu ile kol kanat ger onlara ve şöyle dua et: “Ya Rabbi, onlar küçüklüğümde nasıl beni ihtimamla yetiştirdilerse, ona mükâfat olarak Sen de onlara merhamet buyur!”
25 – Rabbiniz ruhlarınızdaki duyguları pek iyi bilir. Eğer siz iyi iseniz şunu bilin ki Allah kötülüklerden, özellikle ana babasına yaptığı kötü muamelelerden, tövbe edenlere karşı Gafurdur, günahları bağışlar.
26-27 – Yakınlarına, yoksula, yolda kalmışa hakkını ver, sakın saçıp savurma. Çünkü savurganlar şeytanların kardeşleri olmuşlar-dır. Şeytan ise Rabbine karşı pek nankördür. [25,67]
28 – Eğer elinin dar olması sebebiyle Rabbinden umduğun bir lütfu, bir imkânı, beklerken o hak sahiplerine şimdilik ilgi gösteremiyorsan, hiç değilse onlara gönül alıcı bir şeyler söyle.
29 – Eli sıkı olma, büsbütün eli açık da olma ki herkes tarafından ayıplanan, kaybettiklerine hasret çeken bir hale düşmeyesin.
30 – Şu kesin ki Rabbin dilediği kimsenin nasîbini bollaştırır, dilediğinin nasîbini daraltır. Çünkü Rabbin kullarının her halini bilip görmektedir. Birçok insan, servet bakımından insanların farklı seviyelerde olmasının hikmetini anlayamaz. Oysa Allah insanları zekâ, kabiliyet, güç ve enerji bakımından farklı yaratmıştır. Herkesin hukukta eşitliği esastır. Fakat fazilette ve neticede eşit kılmak, Allahın koyduğu fıtrat kanununa aykırıdır. Onun için uygulanma şansı yoktur. Uygulama gayretleri işi daha da bozmuştur (20. asırdaki Sovyetler tecrübesinin sonucu malumdur.) Fıtrata ve insanlık şerefine en uygun nizam, meşrû yoldan kazanıp meşrû şekilde harcama ve toplumun mahrum kısmını ihmal etmemeyi esas prensip edinen ilahi buyruklara uymaktır.
31 – Fakirliğe düşme endişesi ile evlatlarınınızı öldürmeyiniz. Onların da sizin de rızkınızı veren Biziz, Şüphesiz ki onları öldürmek büyük bir suçtur. Cahiliyenin kız çocukları öldürme âdetinin ötesinde, ayet kürtajı yasaklıyor. Nüfus nüfuzu artırır. Tarih bize, ülkelerin nüfusları ile beslenme kaynaklarının aynı, hatta daha hızlı bir oranla arttığını göstermektedir. Mesela; Türkiyenin nüfusu 20 milyon iken, 65 milyon olduğu döneme göre maddi imkanların çok daha az olduğu kesin bir gerçektir.
32 – Sakın zinaya yaklaşmayın; Çünkü o çirkinliği meydanda olan bir hayasızlıktır, çok kötü bir yoldur.
33 – Haklı bir gerekçe olmaksızın Allahın muhterem kıldığı cana kıymayın. bir kimse zulmen öldürülürse onun velisine (mirasçısına) bir yetki vermişizdir; artık o da kısas hususunda aşırı davranmasın, meşrû hakla yetinsin. Zaten kendisine yetki verilmekle gerekli destek sağlanmıştır. Öldürme yasağına insanın kendisi de dahildir. Onun için intikam da katil gibi haramdır. Ayette yetkiden maksat kısas veya diyet olup uygulama işi yönetime aittir.
34 – Büluğ çağına ermeyen yetimin malına, en güzel tarzdan başka bir şekilde yaklaşmayın. Verdiğiniz sözü yerine getirin. Çünkü verilen söz, sorumluluk gerektirir. [4,2-6; 6,152]
35 – Ölçtüğünüz zaman dürüst olun, tam ölçün. Doğru terazi ile tartın. Bu hem ticaretiniz için daha hayırlı, hem de akıbet yönünden de daha güzeldir.
36 – Bilmediğin şeyin peşine düşme! Çünkü kulak, göz, kalb gibi azaların hepsi de sorguya çekilecektir. [49,12]
37-38 – Hem kibirli kibirli yürüme! Zira ne kadar kibirlenirsen kibirlen, ne yeri yarabilirsin, ne de dağların boyuna erişebilirsin. Böylesi davranışların hepsi kötü olup, Rabbinin nazarında hoş görülmeyen şeylerdir.
39 – İşte bunlar Rabbinin sana vahyettiği hikmetlerdendir. Sakın Allahın yanı sıra başka bir tanrı uydurma, yoksa yerilmiş, rahmetten kovulmuş olarak cehenneme fırlatılırsın.
40 – Ya! Demek Rabbiniz sizi erkek evlatlarla onurlandırdı da, sizin iddianıza göre, işi bilmiyormuş gibi melekleri de biçare kız çocukları olarak kendine ayırdı öyle mi? Gerçekten siz pek müthiş, vebali çok büyük bir iddia ileri sürüyorsunuz. [19,88-95; 37,150]
41 – İnsanlar düşünüp ders alsınlar diye biz Kur’anda bu gerçekleri farklı üsluplarla beyan ettik. Ne var ki bu, onları daha da kaçırmaktan başka bir sonuç vermedi. [16,101; 7,58]
42 – De ki: Faraza müşriklerin iddia ettikleri gibi Allahtan başka tanrılar bulunsaydı, elbette onlar Arş’ın ve kâinat hakimiyetinin sahibi Yüce Allaha üstün gelmek için çareler arayacaklardı! (Ama besbelli ki böyle bir şey asla vaki değildir.) Bu ayet, tevhidin kuvvetli bir delilini özetleyerek. Kelam ilminin en önemli prensiplerinden birini ortaya koyar. Şöyle ki: a) Birden fazla müstakil ilah olsaydı, mutlaka ihtilaf çıkar, kâinatın devamı mümkün olmazdı. b) Faraza biri en üstün ilah, diğeri O’nun yetki-li kıldığı ilahlar olsalardı bunlar arasında rekabet çıkar ve kendilerince en iyi yönetimi gerçekleştirmek için hakimiyeti ele geçirmek isterlerdi. Âlemde nizam bozulmadığına göre tek İlahın nizamı işlemektedir. Aksi halde bir buğday tanesi bile yetişmezdi.
43 – Allah onların, iddialarından münezzehtir, Son derece Yücedir, Uludur.
44 – Yedi kat gök, dünya ve onların içinde olan herkes Allahı takdis ve tenzih eder. Hatta hiçbir şey yoktur ki Ona hamd ile tenzih etmesin. Ne var ki siz onların bu tenzih ve takdislerini iyi anlayamazsınız. Bunca azametiyle beraber, kullarının gaflet ve cürümlerine karşı, O, Halimdir, Gafurdur: pek sabırlı, müsamahalı ve bağışlayıcıdır.
45 – Sen Kur’an okuduğun zaman, seninle ahirete inanmayanlar arasına görünmez bir perde çekeriz. İlk bakışta bazılarının zannettiği gibi burada bir kısım insanları küfre zorlama yoktur. Yani Allah hiç kim-senin kalbini kılıflı, manevi kulaklarını sağır yaratıp iman etmelerini engellemez. Ama kâfirler kendilerine yapılan tebliğleri işitmemeyi, Allahın tevhid delillerini görüp anlamamayı âdet haline getire getire kendi kendilerine bu perdeleri çekmiş olmaktadırlar. Fıtratını bozacak derecede iradelerini olumsuz yönde kullanma süreci sonucunda bu duvarlar çekilmektedir. Bu da Allahın koyduğu bir nizam gereği olduğun-dan, mecazi olarak Allah bu fiili Kendisine izafe etmektedir. Oysa aynı fiilleri Fussilet, 5. ayetinde kâfirler kendi fiilleri olarak ifade etmişlerdir.
46 – Ve kalblerinin üzerine onu iyi anlamalarına mani kılıflar geçirir, kulaklarına da ağırlıklar koyarız. Sen Kur’anda Rabbini Tek olarak andığın zaman, nefretle arkalarını dönüp giderler. [39,45]
47 – Onlar senin okuyuşunu dinlerken ne maksadla dinlediklerini, kulis yaparken insanlara: “Siz, sadece sihir tesirinde kalmış birinin peşinde gidiyorsunuz, aklınızı kullanın!” diye fısıldaşarak vesvese verdiklerini pek iyi biliyoruz.
48 – Bak Resûlüm, seni nelere kıyas ettiler (gâh şair, gâh büyücü, gâh kâhin, gâh mecnûn dediler) de nasıl dalalete düştüler? Hem öyle sersemleştiler ki artık yol bulacak halleri kalmadı.
49 – Bir de şöyle dediler: “Sahi, biz kupkuru kemik yığını ve ufalanmış toz haline geldiğimiz zaman, biz mi yeniden yaratılıp dirileceğiz! (bu olacak iş değil!)” [36,78-79; 79,10-12]
50-51 – De ki: “İster taş olun, ister demir. İsterse yeniden dirilmesi aklınıza imkânsız gibi görünen herhangi bir yaratık, ne olursanız olun, mutlaka diriltilip kaldırılacaksınız.” “O halde” diyecekler, “kimdir bizi diriltecek olan?” De ki: “Sizi ilk defa yoktan yaratan!” Bu sefer, alay ederek başlarını sallayacak da: “Ne zamanmış o?” diyecekler. De ki: “Belki de yakındır.” [30,27; 42,18]
52 – Allah, Sizi kabirlerden çağıracağı gün, derhal Ona hamd ederek koşarcasına çağrısına uyacaksınız. Kendi kendinize bir düşünüp, dünyada pek az kaldığınızı sanırsınız. [79,46; 23,112-114] [30,25; 54,50]
53 – Söyle o kullarıma: Hep en güzel sözleri söylesinler, çünkü Şeytan aralarını bozmaya çalışır. Gerçekten Şeytan insanın açık düşmanıdır. Muhaliflere delil getirirken, delilleri en güzel tarzda ifade etsinler, hiddet göstermeye, sövüp saymaya kalkışmasınlar.
54 – Rabbiniz sizi pek iyi bilir. Dilerse size merhamet eder yahut dilerse sizi cezalandırır. Bunun içindir ki, ey Resûlüm, Seni onlar üzerine yönetici, onlardan sorumlu olarak göndermedik.
55 – Hem senin Rabbin, göklerde ve yerde olan kim varsa hepsini pek iyi bilir. Biz nebilerden bazısını bazısına üstün kıldık, nitekim Davuda da Zeburu verdik. [2,253; 33,7; 42,13]
56 – De ki: “İbadetlerde Allahın ortakları olduklarını yalan yere, iddia ettiğiniz tanrılarınızı çağırın çağıra bildiğiniz kadar! Onlar ne sizin sıkıntınızı giderebilir, ne de onu başka yere çevirebilirler!”
57 – Onların tanrılaştırıp yalvardıkları kimseler, “Ne yaparsam O’na daha yakın olabilirim?” diye Rablerine vesile ararlar. Onun rahmetini arar, azabından korkarlar. Çünkü Rabbinin azabı gerçekten korkunçtur. Bunlar, çeşitli şirk inançlarına göre gâh melaike; gâh İsa (a.s) veya Uzeyr (a.s) olabilir. Veyahut müşrik Cahiliye Araplarından bazılarının ibadet ettikleri bazı cinniler olabilir ki o cinler ihtida edip müslüman oldukları halde, onlara tapanlar, bundan haberdar olma-mışlardı.
58 – Hiç bir şehir yoktur ki kıyamet gününden önce Biz orayı imha etmeyelim veya şiddetli bir azaba uğratmayalım. Bu, Kitapta (Levh-i Mahfuzda) yazılıdır. [11,101; 65,8-9]
59 – Kâfirlerin keyfi olarak istedikleri mûcizeleri göndermeyişimizin tek sebebi, daha önceki kâfirlerin bu gibi mûcizeleri yalanlamış olmalarıdır. Nitekim Semud halkına açık bir mûcize olarak o dişi deveyi verdik de onu öldürdüler ve bu yüzden kendilerine zulmettiler. Biz o ayetleri sadece korkutmak için göndeririz. [5,115]
60 – Unutma ki vaktiyle Sana: “Rabbin insanları ilim ve kudretiyle kuşatmıştır” demiştik. Gerek miraçta sana gösterdiğimiz temaşayı, gerek Kur’anda lânetlenen ve cehennemin dibinde biten o Zakkum ağacını, sırf insanları deneme vesilesi kıldık. Biz onları tehdit ediyoruz da bu onların azgınlığını artırmaktan başka bir işe yaramıyor. Bu ayette rüya “düş” anlamına olmayıp, dış dünyada görülen şey mânasınadır. Miraca işarettir. Sadece düş olsaydı, insanlar için ciddi bir imtihan olmazdı.
61-62 – Bir zaman meleklere: “Ademe secde edin” dedik, onlar da hemen secdeye kapandılar, yalnız İblis secde etmeyip: “Çamurdan yarattığın kimseye secde mi ederim!” “Benden üstün kıldığın adam bu mu? Eğer kıyamet gününe kadar bana bi mühlet versen, gör bak nasıl da onun soyunu pek azı dışında kumandam altına alacağım!” dedi. [7,12; 38,75-76]
63 – “Defol! oradan” buyurdu Allah; ” Onlardan kim sana tabi olursa, iyi bilin ki cehennem de sizin cezanızdır. Ceza ki ne ceza!” [38,80; 15,37]
64 – Allah da şöyle buyurdu: “Onlardan gücünün yettiğini sesinle aldatıp kötülüklere kaydır. Süvari veya piyade olarak bütün kuvvetlerini toplayarak onların üzerine yürü, mallarına ve evlatlarına ortak ol, bol bol vaadlerde bulun onlara!” Şeytan bu! Onları aldatmadan başka ne vaad eder ki! [19,38; 14,22]
65 – “Benim gerçek kullarıma senin asla bir hakimiyetin olamayacaktır. Rabbinin onları koruyucu olması yeter de artar!”
66 – Rabbiniz o muazzam kudret sahibidir ki lütfundan nasibinizi aramanız için denizde gemiler yürütür. Gerçekten Onun size ihsan ve merhameti pek fazladır.
67 – Denizde musibete maruz kaldığınızda Allahtan başka yalvardığınız bütün putlar ortada görünmez olur. Ama O sizi kurtarıp selametle karaya çıkarınca, Ona arkanızı dönersiniz. İşte öyle nankördür bu insanoğlu!
68 – Karada sizi yerin dibine geçirmesinden yahut çakıl savuran bir kasırga göndermesinden emin mi oldunuz? Sonra kendinize bir koruyucu da bulamaz-sınız. [67,16-17]
69 – Yahut sizi tekrar denize gönderip de üzerinize kırıp geçiren bir fırtına göndererek, inkârınız ve nankörlüğünüz sebebiyle sizi boğmayacağından emin mi oldunuz? Sonra bize karşı size arka çıkacak hiç bir kuvvet bulamazsınız.
70 – Gerçekten Biz Âdem evlatlarını şerefli kıldık, karada ve denizde kendilerini taşıyacak vasıtalar nasib ettik, onlara helal ve hoş rızıklar verdik ve onları yarattığımız varlıkların çoğuna üstün kıldık. Bu pasaj, şunu hatırlatmak istiyor: “Canlı ve cansız bütün kâinatı, Güneşten, Aydan, Yıldızlardan atmosfer küresinden, topraktan, sudan madenlerden, kuşlardan, balıklardan, koyunlardan, ineklerden, meyvelere, zerrelere kadar bütün kâinatı insana hizmet ettiren, ne insanın kendisi, ne başka insanlar, ne cinler, ne başka varlıklar ve ne de kör tesadüfler olamaz. Belli ki rahmeti nihayetsiz Yaratıcının rahmeti ve iradesi bunu dilemiştir. Şu halde insanı bu derece yücelten O iken, nasıl olur da insan Ona değil de, başka âcizlere kulluk eder, nihayetsiz aptallık edip kendi değerini düşürür.”
71 – Gün gelecek, her sınıftan insanları, tabi oldukları önderlerine nisbet ederek çağıracağız. Kimin hesap defteri sağından verilirse işte onlar defterlerini emin olarak okur ve kıl kadar olsun, haksızlığa uğratılmazlar. [10,47; 36,12; 18,49; 45,28;29]
72 – Kim bu dünyada gerçekleri görmede kör ise, ahirette de kördür, hatta yol bulmadaki şaşkınlığı daha da beterdir.
73 – Az kalsın, seni bile sana vahyettiğimizden başka bir şeyi uydurup Bize mal etmen için akılları sıra kandıracak ve ancak o takdirde seni dost edineceklerdi. Hz. Peygamberin ve müminlerin kritik imtihanlarını anlayabilmek için Mekke döneminde Peygamberimiz (a.s) ın yaşadığı halleri düşünelim: Baskı, tehdid, büyük servet teklifleri, kral yapma, en güzel kadınları sağlama, tuzaklar kurma, kendine ve taraflarına yıllarca süren sosyal ve ekonomik boykotlar uygulama gibi. Bunlardan birtekinin bile nice dava adamlarını çekip götürdüğü düşünülürse, meselenin kolay olmadığı ortaya çıkar. Ayet Peygamberimizin bunlara önem verdiği manasına gelmeyip, müminleri çok ciddi imtihanlara hazırlama gayesine matuftur.
74 – Eğer sana sebat vermeseydik nerdeyse azıcık da olsa onlara meyledecektin.
75 – O takdirde de hem hayatın, hem de ölümün acısını sana kat kat tattırırdık. Sonra Bize karşı hiçbir yardımcı da bulamazdın. Bu kısım iki noktayı vurgulamaktadır. 1-Batıla meyletmen halinde, hem dünyada, hem de ahirette Allahın azabına müstehak olurdun. 2-Küfrün düzenlerine karşı Allahın lütfu olmazsa, Resûlullah bile mukavemet edemez.
76 – Onları yurdundan çıkarmak için seni tedirgin edip dururlar. O takdirde kendileri de senden sonra pek az kalır, sonra da yok olur giderler.
77 – Senden önce gönderdiğimiz Resûller hakkında cari olan ilahi kanun budur. Sen Bizim nizamımızda asla bir değişiklik bulamazsın! Peygamberi süren veya öldüren bir topluluk hakkında cari olan hüküm şudur: Ya helâk edilirler, ya düşman idaresine girerler, ya da Peygamberin taraftarlarınca hezimete uğrarlar.
78 – Gündüzün güneş dönüp gecenin karanlığı bastırıncaya kadar belli vakitlerde namaz kıl ve özellikle sabah namazını… Zira sabah namazı meşhuddur. Hem gece hem de gündüz melekleri sabah namazında hazır olurlar, şahid olurlar.
79 – Sana mahsus bir namaz olmak üzere gecenin bir kısmında kalkıp Kur’an oku, teheccüd namazı kıl. Böylece Rabbinin seni Makam-ı Mahmûda eriştirece-ğini umabilirsin. Bu ayette beş vakit namaz mücmel olarak yer alır. Vakitleri ayrıntılı olarak Hz. Peygamber (a.s) bildirmiştir. Böylece Mirac gecesi bildirilen beş namaz, miraç ile en çok ilgili İsra sûresinde Peygamberimize öğretilmiş, o da “Benim nasıl namaz kıldığımı görüyorsanız siz de öyle kılın” buyurmuştur. Aksi halde namazı Allahın istediği tarzda eda etmenin mümkün olmadığına böylece dikkat çekmiştir. Gece uykudan uyanmak suretiyle kılınan teheccüd namazı Hz. Peygambere farz, ümmete sünnettir.
80 – De ki: “Ya Rabbi, gireceğim yere dürüst olarak girmemi, çıkacağım yerden de dürüst olarak çıkmamı nasib et ve Kendi katından beni destekleyecek kuvvetli bir delil ver bana.” [57,25]
81 – De ki: “Hak geldi, batıl yıkılıp gitti. Çünkü batıl, yok olmaya mahkûmdur.” [21,18]
82 – Biz Kur’anı müminlere şifa ve rahmet olarak indiririz. Ama o, zalimlerin ise sadece ziyanını artırır. [41,44; 9,124-125]
83 – İnsana her ne zaman nimet versek, Allahı anmaktan yan çizer, umursamaz. Başına bir dert gelince de ümitsizliğe düşer. [17,67; 10,12]
84 – De ki: Her insan kendi seciye ve karakterine göre davranır. Kimin daha isabetli olduğunu ise asıl Rabbiniz bilir. [11,121-122]
85 – Bir de sana “rûh” hakkında soru sorarlar. De ki: “Rûh Rabbimin emrindedir, Onun bileceği işlerdendir. Size sadece az bir ilim verilmiştir.” Bu ayetteki ruh, genellikle “İnsanın ruhu, canı” olarak anlaşılır. Kur’anda Cebrail (a.s) hakkında da kullanılır. Ayetin Kur’an vahyinden bahsedilen bir siyak içinde yer alması, Cebrail’in de vahyi getiren melek olması karineleriyle, bazı müfessirler burada ikinci tefsir üzerinde dururlar. “Vahyi Cebrail getiriyor” cevabını alan müşrikler onun hakkında bilgi istemiş olabilirler.
86 – Eğer dileseydik sana vahyettiğimiz Kur’anı hafızalardan ve sayfalardan giderirdik. Sonra, sen de onu ele geçirmek için karşımızda bir yardımcı da bulamazdın.
87 – Ama böyle yapmayıp Kur’an ayetlerini muhafaza etmesi, sırf Rabbinin ihsanının sonucudur. Gerçekten Onun sana olan lütfu pek büyüktür.
88 – De ki: “Yemin ederim! Eğer insanlar ve cinler, bu Kur’anın benzerini yapmak için bir araya toplansalar, hatta birbirlerine destek olup güçlerini birleştirseler bile, yine de onun gibi bir Kitap meydana getiremezler.” Bu ayet i’caz konusunda meydan okumanın en kapsamlı ifade edildiği ayettir. Kısaca şunları ihtiva eder: 1-Üslubu, delilleri, konuları, öğretileri, muhteva-sının zenginliği, gaybe dair verdiği haberler gibi yönlerden mûcizedir. Değil bir insan, bütün insanlar ve cinler bir araya toplansalar da Kur’anın benzerini yapamaz-lar. 2-Hz. Muhammed daha önce içinizde kırk yıl yaşadı, bu misyonunun en ufak bir emaresi bile onda görülmedi. 3-Vahiy hali dışında söylediği sözlerle vahiy olduğunu bildirdiklerini kıyaslayın. Arapçaya vakıf olan herkes, hadîslerle Kur’anın ayrı ayrı zatların sözleri olduğunu kabul eder.
89 – Bu Kur’anda biz her türlü manayı, çeşitli tarzlarda tekrar tekrar açıkladık. Ama insanların çoğu inkârcılıkta ısrar ettiler.
90 – Ve “Biz” dediler; “Sana asla inanmayacağız. Ta ki yerden bir pınar akıtasın.
91 – Yahut senin hurma ve üzüm bağların olsun da aralarından gürül gürül ırmaklar akıtasın.
92 – Yahut iddia ettiğin gibi gökyüzünü parçalayıp üzerimize kısım kısım düşüresin, ya da Allahı ve melekleri karşımıza getiresin de onlar senin söylediklerine şahitlik etsinler.
93 – Yok, yok! Bu da yetmez, senin altundan bir evin olmalı yahut göğe çıkmalısın. Ama unutma! Sen bize oradan dönerken okuyacağımız bir kitab indirmedikçe yine de senin oraya çıktığına inanmayız ha!” De ki: “Fe Subhanallah! Ben resûl olan bir beşerden başka bir şey miyim?” [17,59; 25,7-11; 26,187] Mûcize isteyen kâfirlerin dikkatleri, daha önemli, çünkü devamlı olan ilmî mûcizeye çevriliyor. Kur’anı anlamak istemeyenlerin, tuhaf bir psikoloji içinde inanıp dikkat etmek için değil de, alaya almak veya imtihan edip sıkıştırmak için mûcize istekleri devam ediyor. Allah, Resûlüne: esas görevinin tebliğ olduğunu, yoksa öbür harikaları göstermenin Elçinin görevi olmadığını bildirmesini emrediyor.
94 – Zaten, insanların ekserisinin, kendilerine hidayet geldiği halde iman etmemelerinin başlıca sebebi: “Allah bula bula bir beşeri mi seçip halka Elçi gönderdi?” demeleridir.
95 – De onlara: “Eğer yeryüzünde uslu uslu yürüyen melekler olsaydı, ancak o takdirde biz onlara melek elçi gönderirdik.” [10,2; 64,6; 14,10; 23,47]
96 – De ki: “Sizinle benim aramda şahid olarak Allah yeter! Doğrusu O kullarının bütün hallerini bilip görmektedir.” [6,19; 69,44-46]
97 – Allah kimi doğru yola iletirse işte odur doğru yolda olan. Kimi şaşırtırsa, artık Allahtan başka ona hâmi ve yardımcı bulamazsın. Kıyamet günü onları kör, sağır ve dilsiz olarak yüzü koyun haşrederiz. Varacakları yer cehennemdir. Onun ateşi zayıfladıkça onlara çılgın alevi artırırız. [18,17]
98 – İşte budur cezaları! Çünkü onlar ayetlerimizi inkâr ediyorlar ve: “Bir kemik yığını ve ufalanan kırıntı haline geldikten sonra mı biz diriltilip yeniden yaratılacağız!” diye dinle alay ediyorlardı.
99 – Görüp düşünmüyorlar mı ki gökleri ve yeri yaratan Allah, kendilerinin benzerini yaratmaya elbette kâdirdir? O, kendileri için asla, şüphe götürmeyecek bir vâde belirlemiştir. Ama zalimlerin işleri güçleri inkârdan ibaret! [40,57; 36,81-82] [11,104]
100 – De ki: “Rabbimin rahmet hazinelerine siz sahip olsaydınız, harcamakla tükenir korkusuyla cimrilik ederdiniz.” Çok cimridir insan! [4,53; 70,18-19; 64-16]
101 – Musaya, açık açık dokuz mûcize, açık belge verdik. İşte İsrailoğullarına sor: Musa kendilerine geldiğinde Firavun ona: “Bana bak Musa!” dedi, “ben senin büyülendiğini zannediyorum.” Bazıları bu ayeti çarpıtarak, hadisleri inkâr etmeye sebep göstermek isterler. Oysa bunu diyen kâfirlerin esas maksadı, vahyi saçma buldukları için o sözlerin ancak bir büyü etkisiyle olabileceğini iddia etmekti. İmdi onlara kanıp Kur’an vahyini de reddetmek mi gerekir? Kur’anda Hz. Musanın sihirden etkilendiği de yer alır. (20,66-57] Bu hadis inkârcıları buna ne diyecekler? Gerçek şu ki bir zehirin, bir mikrobun, bir yaralamanın Peygamberi geçici etkisi altına alması gibi, sağlığı da büyü ile etkilenebilir. Fakat onlar gibi, büyü de ilahi mesaja tesir etmez.
102 – Musa da şöyle cevap verdi: “Pek iyi bilirsin ki bu ayetleri, birer belge olmak üzere, indiren göklerin ve yerin Rabbinden başkası değildir. Ey Firavun, ben de senin mahvolduğunu zannediyorum.”
103 – Firavun onları ülkeden söküp atmak istedi. Ama Biz onu ve beraberindeki bütün ordusunu suda boğduk.
104 – Bu olaydan sonra İsrailoğullarına da dedik ki: “Haydin, yerleşin size gösterilen yere! Ne zaman ki ahiret vadesi gelir, işte o vakit hepinizi bir araya toplar hakkınızda gereken hükmü veririz!” 101-104 bölümü Hz. Musa – Firavun kıssasına yer verir. Gaye Firavunun inad, kibir ve saltanatına rağmen Hz. Musanın tebliğinin başarılı olduğunu, Mekkeli müşriklere hatırlatmak, aynı akıbetin kendilerini de beklediğini vurgulamaktır.
105 – Biz Kur’anı hak olarak indirdik. O da hakkın ve gerçeğin ta kendisi olarak indi. Seni de ey Resûlüm, sadece rahmetle müjdelemen ve inanmayanları ise azapla uyarman için gönderdik. [4,166]
106 – Hem o vahyi, insanların zihinlerine sindire sindire okuman için zaman zaman gelen Kur’an dersleri halinde indirdik [16,101-102; 25,32]
107 – De ki: “İster inanın ona, ister inanmayın. Şu bir gerçektir ki daha önce kendilerine ilim verilenlere Kur’an okununca derhal yüzüstü secdeye kapanırlar.” Bu ayeti okuyanın veya dinleyenin tilavet secdesi yapması vaciptir.
108 – “Ulu Rabbimizin şanı yücedir. Ne vâdederse mutlaka gerçekleşir.” derler.
109 – Yine yüzüstü secdeye kapanırlar.” İşte Kur’an onların saygısını böyle artırır. [47,17; 41,44; 3,113-115]
110 – De ki: “Dua ederken ister “Allah” ister “Rahman” diye hitab edin. Hangisini deseniz hep Onundur o en güzel isimler!” Namazında sesini pek yükseltme, ama iyice de kısma, ikisinin arası bir yol tut. [59,22-24; 25,60]
111 – Her türlü hamd O Allaha mahsustur ki, asla evlad edinmemiştir. “Hakimiyetinde hiç bir ortağı yoktur. Acze düşüp de bir desteğe muhtaç olmamıştır” de ve tekbir getire-rek Onun büyüklüğünü ilan et.