30-35 cm yüksekliğinde, yaz aylarında mavi renkli çiçekler açan bir bitkidir. Ketenin anavatanının Anadolu ve Batı Asya olduğu düşünülmektedir. Bitkinin yabanisine pek rastlanmayıp hemen tamamı yetiştirilir.
Avrupa, Balkanlar, Ortadoğu ve ülkemizde yetiştirilmektedir. Marmara, Ege, Karadeniz ve İç Anadolu bölgeleri Türkiye”de keten ekiminin yoğunlaştığı alanlardır. Keten bilindiği gibi iplik elde etmek üzere lifleri, beziryağı yapmak ve tıbbi amaçlarla kullanmak üzere tohumları için ekilir. Haziran ayında keten hasadı yapıldıktan sonra, kapsüller dövülerek tohumları çıkartılır.
Yassı, bir ucu kunt, diğer ucu sivri oval tanelerdir. Toz haline getirilerek dahilen, lapa şeklinde ise haricen kullanılır. Müshil olarak keten kullanıldığı zaman içerdiği müsilajın bağırsakta şişmesini kolaylaştırmak için yanında 2 bardak su içilmeli ve bağırsağı tahriş etmeyecek çorba veya püre şeklinde karbonhidratlı diyete geçilmelidir.
Beziryağı, keten tohumlarının kavrulup, ezildikten sonra, torbalar içinde sıkılmasıyla elde edilir. Esmer renkli, kendine has ağır kokulu, kolaylıkla kuruyan bir yağdır. Keten tohumlarında bulunan müsilaj, bağırsakta su çekip şişerek mekanik müshil olarak tesir eder. Ketenin bu etkiyi göstermesi biraz zaman alır, fakat tahriş yapmama gibi önemli bir avantaja sahiptir.
Ayrıca içerdiği yağ da müshil yapıcı etkiye destek sağlar. Hafif sindirim sistemi tahrişlerinde ve anjinlerde gargara olarak faydalanılır. Lapa şeklinde tülbent içinde göğse konan keten tohumları öksürüğü yumuşatır.