Haldun Taner Kimdir? Haldun Taner hayatı, Haldun Taner eserleri, Haldun Taner biyografisi, Haldun Taner kitapları. Haldun Taner hakkında bilgi.
(İstanbul 1915-ölüm 1986) Haldun Taner; Babasının küçük yaşta yitirince (1921) devlet tarafından korundu, Galatasaray Lisesi”nde ortaöğrenimini tamamladı (1926-1935), Almanya”nın Heidelberg Üniversitesi”nde Siyasal Bilgiler Fakültesi”nde yüksek öğrenimine başladı, yurda dönünce (1938) İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Alman Dili ve Edebiyat Bölümü”nü bitirdi (1950). Öğretim görevlisi olarak İstanbul Üniversitesinde çalıştı, tiyatro tarihi dersleri verdi, gazete yazarlığını da sürdürdü: Tercüman (1955-1960), Milliyetti A sonrası). Öykü türündeki başarılı çalışmalarının yanma tiyatro eserlerini kattı (1949, Günün Adamı), gazete yazarlığını (fıkralar, söyleşiler, başmakaleler) bu çalışmalarına koşut yürüttü. Üslup sorununa sıkıca dikkat ederek güçlü gözlemlerini ölçülü bir eleştiri ve ince bir alaycılıkla öykülerinde işleyerek öne çıktı, kendine özgü yolun unutulmaz ürünlerini verdi.
Öykü derlemeleri: Yaşasın Demokrasi (1949), Tuş (1951), Şişhane”ye Yağmur Yağıyordu (1953), Ay ışığında Çalış-Kur (1954), On ikiye Bir Var (1954), Sait Faik Abasıyanık Hikâye Armağanı, 1955, Konçinalar (1967), Sancho”nun Sabah Yürüyüşü (1969), Bordighera Uluslararası Mizah Festivali Hikâye Ödülü”nü kazandı, 1972); Şişhane”ye Yağmur Yağıyordu öyküsüyle New York Herald Tribüne gazetesinin düzenlediği uluslararası hikâye yarışmasında birinci seçildi (1953). ilk oyun dizisi: Dışardakiler (1957), Fazilet Eczanesi (1960), Lütfen Dokunmayın (1960), Günün Adamı (bas. 1953, oyn. 1961), Huzur Çıkmazı (1961), Keşanlı Ali Destanı (1964), Gözlerimi Kaparım Vazifemi Yaparım (1964), Eşeğin Gölgesi (1965), Zilli Zarife (1966).
Birkaç arkadaşıyla örgütlediği yurdumuzun ilk kabare tiyatrosunda (Devekuşu Kabare Tiyatrosu 1967) bazı ortaklıklara karşın başlıca kalem oldu: Vatan Kurtaran Şaban, Bu Şehr-i İstanbul ki, Astronot Niyazi, Ha Bu Diyar, Aşk ü Sevda (1972), Dev Aynası (1973). Bu sahne için hazırladığı Sersem Kocanın Kurnaz Karısı adlı eseriyle (1971), TDK Tiyatro Ödülü”nü de kazandı (1972). Gazete ve dergilerdeki düzyazı ürünleri konu ve tür yakınlıklarıyla kitaplaştırıldı: Hak Dostum Diye Başladım Söze (söyleşiler, 1978), Ölür İse Ten Ölür,Canlar Ölesi Değil (ölümlerini gördüğü yakın dostlarının ilginç portreleri, 1979), Düşsem Yollara Yollara (Gezi notları biçiminde öyküsel eleştiriler, 1984), Koyma Akıl, Oyma Akıl (1985). Sedat Simavi Vakfı Edebiyat Ödülü”nü Pertav Naili Bo-ratav ile paylaştı (1983).
Başlıca eserlerinin özetleri
Keşanlı Ali Destanı, “Gecekondu ortamında bir kahramanlık mitosunun parodisi.” Bertolt Brecht”in epik tiyatrosunun Türkiye”de ilk denemesi sayılan müzikli oyunda çevre sineklidağ gecekonduları, koruyucu güç Keşanlı Ali, onun sevgilisi Zilha, Keşanlı”nın düşmanı da Manyak Cafer”dir. Sonuçta silahlı çatışmaya giren iki erkekten Cafer ölüme, Ali hapse, Zilha gerdek geçişinin başlangıcında desteksiz yalnızlığa gider. İlk kez 31 Mart 1964′de İstanbul”da sahnelenip büyük başarı kazanan eser, birçok batı diline çevrildiği gibi yurtdışında da birçok kez oynandı.
Ölürse Ten Ölür, Canlar Ölesi Değil, yazarın ölmüş tanıdıklanyla ilgili anıları, portreler dizisi. Admı Yunus Emre”nin bir dizesinden alan eser, hem portre diye hazırlanmış ürünleri, hem ölümleri vesilesiyle yazılmış anıları içerir; dört başka yazı, bir grubun, bir vapurun, bir pasajın, bir derginin konu edindiği değişik sunuşlardır (Tevfik Sağlam ve Akbaba).
Kişilerin özellikleri üzerine ayrıntılar da taşıyan bir başvuru kitabı olduğu için konu edinilen kişiler sayılacaktır:
Sakallı Celâl (Celâl Yalnız), Abdülhak Şinasi Hisar, Prof. Mükrimin Halil Yınanç, Prof. Ahmet Hamdi Tanpınar, Lâtife Uşaklıgil (Atatürk”ün eşi), Celâl Sılay, Cemal Sahir, ressam Aliye Ber-ger, Refik Halit Karay, Ahmet Selâhattin (yazarın babası), Ahmet Kutsi Tecer, Halide Edip Adıvar, Haşim İşcan, İsmail Dümbüllü, Selçuk Kaskan, Prof. Seha L. Meray, Muammer Karaca, Orhan Kemal (Öğütçü), Kemal Tahir (Demir), Ulvi Uraz, Prof. Sıddık Sami Onar, Sait Faik Abasıyanık, Porf. Sabri Esat Siyavuşgil, Suat Baydar, Muhsin Ertuğrul, Vâla Nurettin, İ. Galip Arcan, Naci Sadullah Danış, Abdi İpekçi, İsmail Hakkı Baltacıoğlu, Yakup Kadri Karaosmanoğlu, Rauf Ulukut, Esat Mahmut Karakurt, Prof. Arif Müfit Mansel, Burhan Felek, Behçet Necatigil, Eşref Şefik, Azra Erhat, Faruk Güvenç, Prof. Bedrettin Tuncel, Orhan Eyüboğlu, Orhan Tahsin, Özdemir Asaf, Suavi Sualp, Prof. Enver Ziya Karal, Samet Ağaoğlu, Ahmet Rasim.