Atasözü; Atalarımızın uzun denemelere dayanan yargılarını, tecrübelerini, bilgece düşünce ya da öğüt olarak ifade eden ve kalıplaşmış biçimleri bulunan kamuca benimsenmiş özlü sözlerdir.
Deyim ise; Genellikle gerçek anlamından uzaklaşmış birden çok sözcükten oluşan, bir kavramı ya da durumu karşılayan kalıplaşmış sözcük gruplarıdır.
Bülbülü altın kafese koymuşlar “vatanım” demiş
* İnsan, özgürlüğünü ancak vatanında bulur. Bu bakımdan vatan en değerli varlığıdır insanın. Orda doğmuş, orda büyümüş, orda doymuş, orda tatmıştır mutluluğu. Bu sebeple yurdundan uzakta yaşamak, ne denli bolluk içinde olursa olsun insana zor gelir. Nasıl ki bülbül asıl vatanı olan yeşil tabiatı, kanat çırpacağı mavi gökleri özleyip ister ve altın kafesten kurtulmaya çalışırsa, insan da (hele bir de tutsaksa) özgür yaşayacağı vatanını ister ve hasretini çeker.
* İnsan doğup büyüdüğü ortamdan, yurdundan uzakta ne kadar iyi bir yaşama ortamında bulurnursa bulunsun, yinede yurdunu arar; onun özlemini çeker.
* Hiçbirşey insanı yurdunu sevmekten alıkoyamaz. İnsanın vatanını sevmesi kendini, kendi özünü sevmesi demektir. Kişi, orada doğmuştur, orada büyümüştür, acı tatlı günlerini orada geçirmiştir. Vatan sevgisinin imandan geldiğini şair Güvahi şu beytinde ne güzel belirtir :
Vatan sevgisi imandan demişler
Belâdır ayrılık ondan demişler.
İnsan, en yakın çevreden en uzak çevreye kadar sevmeyi bile vatanında öğrenir. Bağımsızlığın, özgürlüğün tadına orada varır. İnsanı vatanına bağlayan maddi ve manevi kıymetler o kadar çoktur ki, saymakla bitmez. Bu yüzden vatanından ayrılmak insana çok zor gelir. Yurt dışında yaşamak zorunda olan birçok kimsede memleket özlemi denilen dayanılmaz bir hastalığın baş göstermesi boşuna değildir. Bu kimseleri saraylarda yaşatsanız, her türlü imkânla donatsanız bile mutlu edemez, ruh sağlığına kavuşturamazsınız. Tek çaresi, yurduna kavuşmaktır.
Dolayısıyla, kişi yurdunun değerini içinde yaşarken bilmeli, onu gönendirmek, yükseltmek ve huzurlu kılmak için kendine düşen gayreti ve çabayı göstermelidir.