Atasözü; Atalarımızın uzun denemelere dayanan yargılarını, tecrübelerini, bilgece düşünce ya da öğüt olarak ifade eden ve kalıplaşmış biçimleri bulunan kamuca benimsenmiş özlü sözlerdir.
Baba (evlat, oğul) ekmeği zindan ekmeği, koca (er) ekmeği meydan ekmeği
* Bir kadın için babasının, ya da çocuğunun evinde barınıp onların eline bakmak çok sıkıcı ve hoş olmayan bir durumdur. Onun huzurla, mutlulukla yaşayacağı yer, kocasının evi, gönül rahatlığıyla ve istediğince harcayacağı para kocasının parasıdır.
* Kadının sürekli baba veya çocuğunun yanında oturması onu huzursuz eder; az da olsa, sıkıntılı da olsa kocasının yanında ve kendi yuvasında yiyeceği ekmek, onu daha mutlu eder.
Hiç kimse kendi yuvasında bulduğu huzuru ve rahatlığı başka yerde bulamaz. Bu ister babasının isterse oğlu veya kızının evi olsun. Baba evinde bile olsa orada yenilen en güzel yemek, kendi evinde kocasıyla yediği kuru ekmeği tutmaz. Önemli olan yenilen değil, huzurla yenilip yenilmediğidir.
Eşi ile sorunları olan bir kimse evinden uzaklaşmak isterse ona söylenebilir. Kadın veya erkek olması önemli değilidir. Atasözünün kuruluşu bayanlar üzerinden olsa da kendi ev huzurumuzun önemini anlatması bakımından herkes için geçerlidir.